H παρουσιάστρια της νέας εκπομπής του Mega «Από την Πόλη έρχομαι» και διάσημη μαγείρισσα της Τουρκίας, Μαρία Εκμεκτσίογλου, μίλησε στο περιοδικό Υοu για τις παιδικές αναμνήσεις στην Πόλη της, για την αξιοζήλευτη καριέρα της, τα γυρίσματα της εκπομπής της, περί μαγειρικής και άλλων δαιμονίων.
-Κυρία Εκμετσίογλου, η καταγωγή, η αγάπη, οι συγκυρίες… Ποιος είναι εκείνος ο «καλός άνεμος» που σας έβγαλε στα μονοπάτια της πολίτικης κουζίνας;
Είναι και τα τρία που είπατε ενωμένα σε ένα… Η καταγωγή μου βέβαια έπαιξε ρόλο, αφού το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειάς μου φτάνει πίσω στο 1713, δηλαδή είμαι πάππου προς πάππου Πολίτισσα και γεννημένη στο Καντιλί στον Βόσπορο. Ασφαλώς σημαντικός παράγοντας υπήρξε και η αγάπη για τη μαγειρική γιατί μην ξεχνάτε ότι εμείς οι Πολίτισσες σε μια κουζίνα μεγαλώνουμε από μικρές, οπότε η μαγειρική κυλάει στη φλέβα μας. Και στο εστιατόριο να μη μαγείρευα, θα ήμουν στην κουζίνα του σπιτιού και δεν θα έβγαινα από εκεί. Όσο για τις συγκυρίες; Ένας μεγάλος μου έρωτας που κατέληξε σε γάμο και σε τρία υπέροχα παιδιά με οδήγησε στη Θεσσαλονίκη για 13 χρόνια. Εκεί διατηρούσα ζαχαροπλαστείο και όταν ο γάμος έληξε ξαναγύρισα στην Πόλη, πριν από 15 χρόνια.
-Τι αρώματα έχουν οι αναμνήσεις των παιδικών σας χρόνων στην Πόλη;
Θα σας το πω όπως το λέω και σε φίλους μου: Η ζωή μου στην Πόλη είναι «ζυμωμένη» με κανέλα, μέλι, μαρμελάδες και μπαχαρικά. Φανταστείτε ότι κάθε βδομάδα ήμασταν καλεσμένοι στις θείες μου ή στη νονά μου και την άλλη βδομάδα είχαμε εμείς τραπέζι με μαγείρισσες τη μαμά, τη γιαγιά κι εμένα. Αφήστε τις βεγγέρες μας… Και μη νομίζετε ότι είχαμε σαλάτες και κυρίως πιάτα μόνο. Έπρεπε να ετοιμάσουμε ατελείωτα μεζεδάκια, σαλάτες, τα μπουρεκάκια μας και μετά βγάζαμε τα κυρίως πιάτα όπως το νουά, το ρόστο, το ψάρι και τέλος τα γλυκά. Στην Πόλη έχουμε μια τουρκική έκφραση που στα Ελληνικά σημαίνει« Το τραπέζι του κλειδαρά». Ο κλειδαράς δεν θα έρθει να μας ξεκλειδώσει την πόρτα; Έτσι κι εμείς με το τραπέζι ξεκλειδώνουμε τα στόματα και μοιραζόμαστε τη χαρά της γεύσης, βγάζουμε τα ‘σώψυχά μας, μοιραζόμαστε τα προβλήματα, το κουτσομπολιό, τα προξενιά, τις τσαχπινιές, τα γεγονότα της ημέρας που πέρασε, τα σχέδια της επομένης, τα όνειρά μας…
-Από τα πολίτικα τραπεζώματα και τις βεγγέρες του πατρικού σας σπιτιού στα τραπέζια του εστιατορίου σας… Τι μεσολάβησε; Τι σας παρακίνησε να ανοίξετε το πρώτο σας εστιατόριο;
Μετά το διαζύγιό μου ήρθα από τη Θεσσαλονίκη να ζήσω πάλι στην Πόλη. Τα βράδια έρχονταν στο σπίτι φίλοι κι εγώ συνεχώς μαγείρευα για να φάμε όλοι μαζί. Όμως καλούσα 25 άτομα και μου έρχονταν 45. Έφερναν και δικούς τους φίλους ή τις φιλενάδες τους. Είδα ότι τα καταφέρνω μια χαρά να μαγειρέψω για τόσους πολλούς, παρόλο που δεν έβρισκα καρέκλες να κάτσουμε, και μου έλεγαν «Μαρία εσύ πρέπει να ανοίξεις εστιατόριο». Έτσι, το καλοσκέφτηκα και άνοιξα το πρώτο εστιατόριο, τον «Κήπο της Μαρίας».
