Κάποτε μιλούσαν για την Παράγκα. Για τη συμμορία των διαιτητών, κατά τον αποδυτηριάκια «πεζοναυτών», που σφύριζαν κατ’ εντολήν και για λογαριασμό των πελατών της Παράγκας. Των ομάδων, δηλαδή, που έκαναν ετήσιο συμβόλαιο προκειμένου να εξασφαλίσουν την προστασία από τα κοράκια.
Η βρωμιά πάντα είχε τη θέση της στο εγχώριο ποδόσφαιρο. Με την Παράγκα, βέβαια, το πράμα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Ο παρεμβατικός ρόλος της είχε σχεδόν «νομιμοποιηθεί». Μέχρι που ο παραγκάρχης εμφανιζόταν σε τηλεοπτικές εκπομπές αποδεχόμενος το «αξίωμα» του.
Επιβεβαιωνόταν, λοιπόν, ο κανόνας σύμφωνα με τον οποίο το προσκήνιο δεν διαφέρει «ποιοτικά» από το παρασκήνιο, με την έννοια ότι όσο ανοργάνωτη είναι μια κοινωνία, άλλο τόσο ανοργάνωτη είναι και η παρακοινωνία της.
Αυτά πάνε μαζύ. Κόσμος και υπόκοσμος. Νομιμότητα και παρανομία. Δεν είναι δυνατόν, δηλαδή, στις αξιόπιστες πολιτικά χώρες να μην έχουν βρει τις ισορροπίες τους τα δυο μεγέθη από τη μία και από την άλλη να μην τους διακρίνουν τα ίδια στοιχεία. Φαιδρότητα π.χ. στα θεσμικά όργανα, σίγουρα η γραφικότητα θα χαρακτηρίζει και τα όργανα του παρακράτους.
Για ποια εγκληματική οργάνωση στην ΕΠΟ μπορεί να γίνεται λόγος όταν η έννοια «οργάνωση» είναι άγνωστη πρακτική στο εγχώριο ποδόσφαιρο. Οι ισχυροί, οι μεγαλοπαράγοντες, σκέτοι αεριτζήδες, άσε τι λένε, ποτέ δεν την ήθελαν την οργάνωση, ούτε στις ΠΑΕ τους, ούτε στην ΕΠΟ.
Ε, αφού πάντα, δεκαετίες τώρα, βολευόντουσαν με την καφενειακή οργάνωση του πρωταθλήματος, είναι επόμενο να παίζει στο ίδιο πλάνο ο «γκαγκστερισμός» πίσω από την κουρτίνα.
Όχι πως δεν γίνονται λαμογιές. Όχι πως δεν συμβαίνουν χειρουργεία από τους διαιτητές.Χομπύστικα θα έλεγε κανείς. Για να κάνει επίδειξη δύναμης ο άρχων της πιάτσας.
ΕΠΙ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ η Παράγκα ήταν «μέσα» στην ΕΠΟ, επί Κόκκαλη το κουμάντο γινόταν «απ’ έξω», αποκαλύπτει ο apodytiriakias.gr
