Ο εργαζόμενος δεν είναι αφεντικό. Αν τουμπάρει το έργο, τότε η επιχείρηση πάει κατά διαόλου.
Το αφεντικό ίσως να ‘ναι και εργαζόμενος, με την έννοια του εργαζομένου, όχι απαραίτητα του εργοδότη που κι αυτή είναι μια δουλειά. Όχι, όμως, και αφεντικό ο υπάλληλος. Εκτός κι αν το αφεντικό αναθέσει καθήκοντα επιστασίας και ευρύτερης ευθύνης στον εργαζόμενο.
Μπήκαν τα ΜΑΤ στην ΕΡΤ. Πριν, όμως, από τα ΜΑΤ είχαν «μπει» οι εργαζόμενοι, οι πρώην εργαζόμενοι, λες και το μαγαζί είναι δικό τους. Ότι αυτοί αποφασίζουν αν θα κλείσει, αν θα ξανανοίξει, και με ποιες προϋποθέσεις. Από πού και ως που;
Αν η κυβέρνηση ενήργησε πραξικοπηματικά και αντιλαϊκά στην ΕΡΤ είναι υπόλογη στους πολίτες, όχι στους εργαζόμενους.
Ο εργαζόμενος προσλαμβάνεται και απολύεται. Όπως και παραιτείται. Ελεύθερα πράγματα. Δημοκρατικά. Αντιδημοκρατικά είναι να πιέζεται ο επιχειρηματίας, να εκβιάζεται να προσλάβει, να απολύσει. Η απόλυση γίνεται με αποζημίωση, ο εργαζόμενος έχει δικαιώματα, όμως όχι να αποφασίζει για την επιχείρηση. Όπως έχει το δικαίωμα επιλογής άλλου εργοδότη.
Το κτήριο της ΕΡΤ, όπως και η εταιρεία ΕΡΤ δεν ανήκει στους εργαζόμενους. Άρα, το κράτος είναι υπόλογο που καθυστέρησε να στείλει τα ΜΑΤ να καθαρίσουν το χώρο.
Η αριστερά στην Ελλάδα, αναφέρομαι στην κομματική αριστερά, είναι για φασίνες. Εκπροσωπούν ιδεολογία κι όμως λαμογιάρουν κομματικά με απελπισμένους. Δεν προπαγανδίζουν τα ιδεώδη της αριστεράς αλλά σα μικροπαικτάκια της εξουσίας εμπορεύονται τη δυσαρέσκεια χαμηλόμισθων, απολυμένων και λοιπών αναξιοπαθούντων.
Πριν από ενάμισυ αιώνα είπε τη χοντρομαλακία του ο Μαρξ, μίλησε για υπεραξία της εργατιάς, για εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο κι άλλα τέτοια απίθανα, που φώτισαν την πρακτική του καπιταλισμού. Που άνοιξαν το δρόμο στη μεγαλύτερη επανάσταση, δηλαδή τον καπιταλισμό, από καταβολής ανθρώπινης Ιστορίας.
Οι αριστεροί ακόμα δεν έχουν ερμηνεύσει σωστά τον μαρξισμό, γι’ αυτό ευλογούν καταλήψεις, διαδηλώσεις, όλες τις γραφικότητες σε έκδοση τραμπουκισμού, που δεν οδηγούν σε προοπτική τεχνοκρατικού χαρακτήρα.
Ο ΓΝΗΣΙΟΣ αριστερός, ως πιστός της κοινωνικής ανατροπής, αναγνωρίζει την αλήθεια του καπιταλισμού, γράφει ο apodytiriakias.gr
