Οι λίγοι, πιστοί οπαδοί της Νέας Δημοκρατίας που είχαν περικυκλώσει τον Κώστα Καραμανλή στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης κραύγαζαν ένα και μόνον σύνθημα. «Διώξε τα παράσιτα». Αν και σε έναν μήνα στήνονται κάλπες, οι ένθερμοι υποστηρικτές του σημερινού πρωθυπουργού δεν ζητωκραύγαζαν ούτε και προεξοφλούσαν τη νίκη στις εκλογές. Άλλο ήταν και είναι το πρόβλημά τους.
Η θρυαλλίδα
Μετά την παραίτηση του Μιχάλη Λιάπη και του Γιώργου Βουλγαράκη, και προηγουμένως τον πολιτικό θάνατο του Θόδωρου Ρουσόπουλου, θα ανέμενε κανείς πως και οι υπόλοιποι εμπλεκόμενοι σε σκάνδαλα, οι επονομαζόμενοι «Βατοπεδινοί», θα έσπευδαν να καταθέσουν τις παραιτήσεις τους από τα ψηφοδέλτια.
Ούτε ο κ. Τσιτουρίδης (ομόλογα), ούτε ο Πέτρος Δούκας (Βατοπέδι), ούτε και ο Αριστοτέλης Παυλίδης, αλλά και κανείς άλλος από τους 20 βουλευτές – κυβερνητικά στελέχη, που κατά καιρούς ενεπλάκησαν σε σκάνδαλα, έχει σκοπό να παραιτηθεί οικιοθελώς.
Την Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου αναμένεται πως η Ρηγίλλης, δηλαδή ο Κ. Καραμανλής, θα λάβει τις τελικές του αποφάσεις. Και τα 20 πρόσωπα, τα οποία έχουν απασχολήσει την κοινή γνώμη, ξέρουν πως είναι εξαιρετικά πιθανό να μην συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια.
Ορισμένα από αυτά τα πρόσωπα διέπονται μάλιστα από τη βεβαιότητα ότι αυτές οι εκλογές έχουν τελειώσει γι’ αυτούς, ενδεχομένως (για κάποιους) να έχει λήξει πρώιμα και η πολιτική τους καριέρα. Το σύνθημα τους είναι «διώξτε μας …εμείς δεν αποχωρούμε».
Εάν ο Κώστας Καραμανλής δεν τους διώξει, τότε υφίσταται μείζον πρόβλημα, από την στιγμή που οι Λιάπης και Βουλγαράκης παραιτήθηκαν. Εάν κρατήσει ορισμένους από αυτούς, τότε οι υπόλοιποι θα μιλήσουν για αδικία και ενδεχομένως να προβούν και σε αποκαλύψεις με έντονους τόνους εκδικητικότητας. Εάν τους αποπέμψει όλους, τότε θα υπάρξει μεγάλο εσωκομματικό πρόβλημα στις εκλογικές περιφέρειες. Εάν ο Κώστας Καραμανλής είχε αποφασίσει την αποπομπή όλων αυτών σε χρόνο που θα δικαιολογούσε αυτή την ενέργεια, θα διέθετε σημαντικό πολιτικό πλεονέκτημα. Τώρα, η εκ των υστέρων καρατόμηση δεν πείθει, αλλά και προκαλεί εσωτερικά προβλήματα λίγες μόλις εβδομάδες πριν από τις εκλογές.
Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, ο Πέτρος Δούκας, ανησυχεί ότι, έστω κι αν είναι γαμπρός του Μιλτιάδη Έβερτ, έστω κι αν έχει δηλώσει ότι συνυπέγραψε τα Βατοπεδινά έγγραφα χωρίς να γνωρίζει “τι και πώς”, βρίσκεται στην μαύρη λίστα της Ρηγίλλης. Είναι προφανές πως και η μη κάθοδός του στην Περιφέρεια Αττικής, και η αδρανοποίηση του μηχανισμού του, θα στοιχίσουν στη Νέα Δημοκρατία, όταν μάλιστα οι δημοσκοπήσεις διαπιστώνουν σημαντική άνοδο του ΠΑΣΟΚ. Πρόκειται για ένα παράδειγμα. Θα μπορούσε κανείς να επαναλάβει το ίδιο επιχείρημα για τον κ. Τσιτουρίδη και τον Νομό Κιλκίς. Μεγάλο ερωτηματικό καλύπτει και την συμπεριφορά του Αριστοτέλη Παυλίδη. Η αποπομπή του θα σημάνει πολλά για τις επιδόσεις της ΝΔ στα Δωδεκάνησα, και κανένας κ. Βαληνάκης δεν είναι σε θέση να αναπληρώσει τα κενά, που θα αφήσει πίσω του ο μηχανισμός του πρώην υπουργού Ναυτιλίας.
Με το βλέμμα στραμμένο στην Κουμουνδούρου
Τα κυβερνητικά και κομματικά στελέχη που συνόδευσαν τον Κώστα Καραμανλή στην Θεσσαλονίκη, όλως περιέργως δεν ρωτούσαν τους δημοσιογράφους για τα θέματα που απασχολούν ακραιφνώς την Νέα Δημοκρατία. Προκάλεσε εντύπωση το γεγονός ότι ήταν διαρκώς απασχολημένοι με τα τεκταινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ -και αυτό όχι από πολιτική ευαισθησία για το ενδεχόμενο διάσπασης του συγκεκριμένου χώρου της Αριστεράς. Ο λόγος είναι απλός και έχει να κάνει με τα… πολιτικά μαθηματικά. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ διασπαστεί και ο Συνασπισμός δεν καταφέρει να εισέλθει στη Βουλή, τότε το ΠΑΣΟΚ θα διαθέτει αυτοδυναμία, με δεδομένη την μέχρι τώρα διαφαινόμενη αδυναμία των Οικολόγων να πείσουν την κοινή γνώμη.
Οι δημοσκοπήσεις αυτών των ημερών ξεκαθαρίζουν τουλάχιστον κάτι σημαντικό: ότι με αρκετά μεγάλη διαφορά, που κυμαίνεται από 6 έως και 10%, η κοινή γνώμη θεωρεί πως το ΠΑΣΟΚ θα διαχειριστεί καλύτερα τα οικονομικά ζητήματα και κυρίως τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Εάν αυτό το στατιστικό μέγεθος επιβεβαιωθεί και κατά τις επόμενες εβδομάδες, τότε εκμηδενίζεται το βασικό ατού της Νέας Δημοκρατίας, από την στιγμή που η προκήρυξη των εκλογών βασίστηκε σε αυτό ακριβώς το επιχείρημα: την καλύτερη διαχείριση των οικονομικών ζητημάτων.
Εντός ενός τέτοιου ασφυκτικού πολιτικού κλίματος, τα περιθώρια ελιγμών είναι ελάχιστα, και προφανώς ο Κώστας Καραμανλής δεν διαθέτει την πολυτέλεια για ριζοσπαστικές κινήσεις. Εκτός εάν επιθυμεί να προβεί σε θεαματικές ενέργειες, που θα ωφελήσουν την επόμενη ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Ωστόσο, κανείς πολιτικός εν Ελλάδι (αλλά και παγκοσμίως) δεν έχει να επιδείξει τέτοιες εφεδρείες πολιτικού αλτρουισμού.
