Μπορεί το στερεότυπο να θέλει τη γυναίκα που εργάζεται ως ιερόδουλη να προέρχεται από οικογένεια χαμηλού κοινωνικοοικονομικού επιπέδου με πολλά προβλήματα και να εξαναγκάζεται να κάνει αυτό το επάγγελμα για λόγους βιοπορισμού, φαίνεται όμως πως η σύγχρονη πραγματικότητα το διαψεύδει ολοένα και συχνότερα. Σήμερα η σεξουαλική εργασία μπορεί να είναι η επιλογή νέων ατόμων με υψηλό μορφωτικό επίπεδο που έρχονται από «καλές» οικογένειες.
Στη Νέα Υόρκη μάλιστα, μια 33χρονη ιερόδουλη, η Ray, αναγνωρίζοντας ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των σεξουαλικών εργαζομένων είναι η αδυναμία τους να μιλήσουν για τα προβλήματα της δουλειά τους στους φίλους τους, ίδρυσε το Red Umbrella Project με σκοπό να δώσει φωνή σε όσους ανταλλάσσουν μια οποιαδήποτε σεξουαλική υπηρεσία, είτε για να κερδίσουν επιπλέον χρήματα είτε απλώς για να επιβιώσουν.
Στο πλαίσιο του εν λόγω project ξεκίνησε πολύ πρόσφατα η κυκλοφορία μιας λογοτεχνικής εφημερίδας αφιερωμένης στους σεξουαλικούς εργαζομένους. Στην πρώτη έκδοση παρουσιάστηκαν ιστορίες από 17 συγγραφείς, τα 3/4 των οποίων δεν είχαν εκδώσει τίποτα ποτέ πριν. Οι συγγραφείς ανέπτυξαν τις ιστορίες τους κατά τη διάρκεια ενός βιωματικού εργαστηρίου, το οποίο κράτησε οκτώ εβδομάδες και συντονίστηκε από τη Ray.
Αναφέρει, μάλιστα, πως η ετερογένεια που υπήρχε στην ομάδα εργασίας έκανε το εργαστήριο ιδιαίτερα ενδιαφέρον, από τη στιγμή που ακούστηκαν πολύ διαφορετικές εμπειρίες από όλο το φάσμα της σεξουαλικής βιομηχανίας.
Μία από τις ιστορίες γράφτηκε από έναν ομοφυλόφιλο porn star σχετικά με την υποβολή του σε μια επέμβαση πλαστικής χειρουργικής. Μια transsexual έγραψε για την εργασία της στον δρόμο και μια stripper για την πρώτη φορά που ένιωσε ντροπή κάνοντας τη δουλειά της.
Η ίδρυση του project της κόκκινης ομπρέλας έγινε το 2010, αφού η Ray διαπίστωσε πόσο περίπλοκη ήταν η ζωή των περισσότερων σεξουαλικών εργαζομένων. Για παράδειγμα, όχι μόνο έπρεπε να προστατεύουν τον εαυτό τους από δυνητικά επικίνδυνους πελάτες, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούσαν να απευθυνθούν στην αστυνομία, εξαιτίας του στιγματισμού και της ποινικοποίησης της σεξουαλικής εργασίας. Το γεγονός αυτό αυξάνει την επικινδυνότητα των πελατών τη στιγμή που γνωρίζουν ότι οι σεξουαλικά εργαζόμενοι είναι περισσότερο ευάλωτοι.
Η αποστολή λοιπόν του project ήταν η ενίσχυση της φωνής των ατόμων αυτών μέσω της ανταλλαγής των ιστοριών και τη χρήση των μέσων μαζικής ενημέρωσης, στοχεύοντας στην ανάληψη νομικής δράσης, με σκοπό τη διασφάλιση της προστασίας των σεξουαλικών εργαζομένων, αλλά και την καταπολέμηση της διάκρισης. Επισημαίνεται μάλιστα πως οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι, στην πλειονότητά τους, είναι ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι και άτομα ενδιάμεσου φύλου, γεγονός που αποκαλύπτει ότι ενδεχομένως τα άτομα αυτά είναι θύματα κοινωνικών διακρίσεων. Ιδιαίτερα οι transexual γυναίκες αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα στο να επωφεληθούν από κάποια νομική προστασία ή να έχουν πρόσβαση σε έναν άλλο εργασιακό τομέα, εκτός της σεξουαλικής βιομηχανίας.
Μια από τις πιο πρόσφατες πρωτοβουλίες του project είναι η προσπάθεια για την απαγόρευση της χρήσης προφυλακτικού ως αποδεικτικού στοιχείου πορνείας. Στη Νέα Υόρκη αυτήν τη στιγμή εάν κάποιος φέρει προφυλακτικό κατά τη στιγμή της σύλληψης, αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο δικαστήριο ως αποδεικτικό στοιχείο για πορνεία. Αυτό είναι πολύ πιθανό να επηρεάζει την κοινή γνώμη, από τη στιγμή που εύκολα συσχετίζεται η κατοχή προφυλακτικού με το προφίλ του σεξουαλικού εργαζομένου. Κατά κάποιον τρόπο, λοιπόν, πρόκειται για έναν στιγματισμό του προφυλακτικού που μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνος για τη δημόσια υγεία.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι μέσα από τη διέξοδο που προσφέρει το project της κόκκινης ομπρέλας κάποια άτομα ανακάλυψαν καινούργια ενδιαφέροντα και δυνατότητες και έκαναν μια νέα εργασιακή επιλογή.
Πηγή: abcnews
Το άρθρο επιμελήθηκε ο Θ. Παλλαντζάς, Χειρουργός, Ουρολόγος-Ανδρολόγος, συνεργάτης του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών, www.andrologia.gr
