Είναι δύσκολο να εξηγηθεί το πώς μπορεί ένας μόνο ιατρός να συνταγογραφεί περισσότερες από 4.300 φορές μέσα στο χρονικό διάστημα ενός μηνός ή το πώς κάποιος ασθενής να καταναλώνει ημερησίως περί τα 26 κουτιά με φάρμακα… Άλλο τόσο περίεργο δείχνει και το πώς «τυχαίνει» το 95% των συνταγών ενός ιατρού να εκτελείται από συγκεκριμένο φαρμακείο ή άλλος να έχει ως μέσο κόστος συνταγής τα 3.500 περίπου ευρώ.
Σε εκατοντάδες τέτοια «ερωτήματα» καλείται τώρα να δώσει απάντηση ο ΕΟΠΥY, ο οποίος κάθε χρόνο εξ αιτίας τέτοιων εξώφθαλμων περιπτώσεων κοινής απάτης, φέρεται να εμφανίζει ένα μηνιαίο έλειμμα της τάξεως των 100 εκατ. ευρώ, μη αφήνοντας πλέον στον οργανισμό κανένα χρονικό περιθώριο για περαιτέρω αδράνεια.
Σύμφωνα με το «Έθνος της Κυριακής», οι οφειλές του ΕΟΠΥY για τα έτη 2012 και 2013 ξεπερνούν τα 500 εκατ. ευρώ, ενώ τα παλαιά χρέη του ανέρχονται ήδη στο μυθώδες ποσό του 1,9 δις.
Τα στατιστικά στοιχεία που έχει στα χέρια του το υπουργείο Υγείας όμως, δεν είναι συγκλονιστικά μόνο όσον αφορούν στο μέγεθος της απάτης αλλά και το εύρος της, αφού από το μεγάλο κόλπο δεν απουσίαζαν και ασφαλισμένοι οι οποίοι κατά περίπτωση εμφανίζονται να χρειάζονται ποσότητες φαρμάκων ικανές να καλύψουν τις ανάγκες μερικών… νοσοκομείων.
Ιατροί, φαρμακοποιοί, ασφαλισμένοι, εταιρείες, αχόρταγοι συνδαιτημόνες γύρω από το γενναιόδωρο τραπέζι του ΕΟΠΥY, επί δεκαετίες απομυζούσαν το σύστημα υγείας σε μια εξαιρετικά αγαστή συνεργασία από την οποία ήταν όλοι ευχαριστημένοι, πλην φυσικά του Δημοσίου, το οποίο ξαφνικά προβληματίστηκε για το πώς είναι δυνατόν να «γράφονται» μέχρι και φάρμακα που αντιμετωπίζουν γυναικολογικά προβλήματα σε άνδρες.
Μπροστά σε τόσα πολλά και ποικίλα κρούσματα που αν δεν ήταν τραγικά για την οικονομία θα μπορούσαν να κινηθούν και στον χώρο του κωμικού, το Υπουργείο Υγείας αποφάσισε τώρα να περάσει από ψιλό κόσκινο κάθε περίπτωση που τόσο κραυγαλέα και προκλητικά έκλεβε το Δημόσιο, σίγουρο για το ότι ποτέ κάποιος δεν θα του ζητούσε την παραμικρή -έστω- εξήγηση για το απολύτως παρανοϊκό όλων αυτών.
Ωστόσο η κομπίνες δεν κινούνται μόνο στο επίπεδο της φαινομενικά σύννομης απάτης αλλά και εκείνης για την οποία δεν χρειάζονται καν εξηγήσεις από μεριάς των ιατρών αφού είναι ακόμη πιο προφανής, και αφορά στη μη συμμόρφωση του Νόμου 4093/12 κατά τον οποίο δεν μπορούν πλέον να συνταγογραφούν εμπορικές ονομασίες φαρμάκων παρά μόνο την δραστική ουσία την οποία φέρεται να έχει ανάγκη ο ασθενής.
Πολλοί όμως ήταν οι ιατροί που κατάφεραν να βρουν ένα παράθυρο στον συγκεκριμένο νόμο, προβαίνοντας σε διπλές εγγραφές, όπου στο σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης ανέφεραν την δραστική ουσία ενώ στο βιβλιάριο του ασθενούς την εμπορική ονομασία του φαρμάκου, εξακολουθώντας έτσι να εξυπηρετούν τους άνομους δεσμούς τους με τις φαρμακευτικές εταιρείες.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την δραματική υποχώρηση της πώλησης των γενόσημων φαρμάκων των οποίων οι τιμές βρίσκονται σε ποσοστό μέχρι και 70% πιο κάτω από τα λεγόμενα πρωτότυπα ή αυτά των οποίων τα δικαιώματα (πατέντα) δεν έχουν ακόμη λήξει. Με στόχο του υπουργείου Υγείας η Ελλάδα να βρεθεί στο ίδιο ποσοστό κατανάλωσης γενοσήμων με την υπόλοιπη Ευρώπη που βρίσκεται στο 60% επί συνόλου φαρμάκων, το 20% στο οποίο αυτή τη στιγμή βρίσκεται, δείχνει πως χρειάζεται ακόμη πολύς δρόμος για να πάψει η διαφθορά να είναι ο μεγάλος «οικονομικός διευθυντή»ς του ΕΟΠΥY.
