«Τα μνημεία δεν έχουν δική τους φωνή» αναγράφεται σε ειδική πινακίδα-καμπάνια των αρχαιολόγων, στην έδρα της αρχαιολογικής υπηρεσίας της Αθήνας, στο κακοποιημένο νεοκλασικό κτήριο της συμβολής των οδών Ερμού και Ευβούλου στο Θησείο.
Και μπορεί τα μνημεία να μην έχουν φωνή, όπως δεν έχουν συνείδηση οι (προφανώς;) πιτσιρικάδες που γέμισαν με έγχρωμα σπρέι, κακάσχημα σύμβολα και μουτζούρες το πανέμορφο και καλοδιατηρημένο κλασικό κτήριο.
Πώς γίνεται σε μια τόσο πολυσύχναστη περιοχή να μπορεί ο καθένας να κακοποιεί έτσι τα μνημεία και η κακοποίηση αυτή να μετατρέπεται σε μνημείο αδιαφορίας;
Πόσο κοστίζει, άραγε, είτε στην αρχαιολογική υπηρεσία είτε στον Δήμο Αθηναίων να καθαρίσει την ασχήμια από το πανέμορφο αυτό κτήριο, έτσι ώστε να μην αναδεικνύεται, κάτω από την πινακίδα, που είναι γραμμένη στα Γαλλικά και τα Αγγλικά, η ανεμπόδιστη δράση των βανδάλων;
Αν τα μνημεία είχαν φωνή, είτε αυτή η φωνή είναι τελικά η δική μας, πόσο δυνατή πρέπει να είναι και πού πρέπει να απευθύνεται;
Επιμέλεια: Νίκος Τσιαμτσίκας
