Πληροφορίες
Τίτλος: Dishonored 2
Πλατφόρμες: PC / PS4 / Xbox One
Tested on: PS4
Εταιρεία Ανάπτυξης: Arkane Studios
Εκδότρια Εταιρεία: Bethesda Softworks
Είδος: Action-Adventure, First Person Stealth/Action
Ηλικίες: 18+
Εισαγωγή
Το stealth στοιχείο αποτελεί μια από τις σημαντικότερες τακτικές σε πολλά παιχνίδια, προκειμένου ν’ αποφευχθεί οποιαδήποτε μορφή χάους που θα προκαλέσει τον θάνατο των παικτών. Φυσικά, πολλοί προτιμούν την κατά μέτωπο επίθεση, αφού τα εντυπωσιακά εφέ που συναντούμε κατά την «τεχνολογική εποχή» του 2016 είναι φαντασμαγορικά. Σε κάθε περίπτωση ένας ήσυχος θάνατος έχει κι αυτός τη γλύκα του, διότι το μυαλό βρίσκεται σε εγρήγορση και ψάχνει πολλαπλούς τρόπους διαφυγής.
Βρείτε περισσότερα παιχνίδια για PlayStation 4, Xbox One και PC ΕΔΩ.
Αν όμως θέλετε να τα συνδυάσετε και τα δύο, τότε θα πρέπει να αγοράσετε το Dishonored 2. Με γνώμονα τη συνταγή της επιτυχίας του προκατόχου του, το 2ο παιχνίδι της σειράς έρχεται αρκετά βελτιωμένο και έτοιμο να σας προσφέρει πολλές ώρες γεμάτες δράση, μέσα σ’ ένα σκοτεινό κόσμο μιας αυτοκρατορίας που διανύει την παρακμή της.
Σενάριο / Concept
15 χρόνια μετά το τέλος του Dishonored 1, βρισκόμαστε μπροστά στις δυσκολότερες μέρες της Αυτοκρατορίας των Νήσων. Οι συνθήκες δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές με τη φτώχεια και την πείνα να μαστίζουν τον λαό και τα μεγάλα «κεφάλια» να είναι έτοιμα να ρίξουν το βασίλειο εκ των έσω. Η Emily Kaldwin ως αυτοκράτειρα, προσπαθεί με τη συνδρομή του σωματοφύλακα της (και όχι μόνο), Corvo Attano, να κρατήσει με νύχια και με δόντια τόσο τη θέση της, όσο και τη διασφάλιση της γενικότερης ευημερίας.
Κάτι τέτοιο δε γίνεται, διότι η αδερφή της μητέρας της Emily, η Delilah Copperspoon θέλει να πάρει το χρόνο της. Αφότου τελείωσε το στοιχείο της αφήγησης, βρεθήκαμε μπροστά σε μια επιλογή, την οποία δεν είχαμε στο Dishonored 1 και μας έκανε μεγάλη εντύπωση. Μπορούσαμε να επιλέξουμε μεταξύ της Emily και του Corvo ως κεντρικό πρωταγωνιστή. Φυσικά δεν έχουμε διαφορετικό playthrough, όμως η αφήγηση έχει τη δική της πινελιά, ανάλογα με την επιλογή που θα κάνουμε. Πέραν τούτου, ο Corvo αναλώνεται σε πιο stealth καταστάσεις με δυνάμεις που έχουμε συνηθίσει από το 1ο παιχνίδι της σειράς. Η Emily ωστόσο, προσφέρει μια πιο ισορροπημένη προσέγγιση του story, αφού είναι ικανότατη στις μάχες, οι οποίες εμπεριέχουν αρκετές δόσεις δράσης και παράλληλα διαθέτει δυνάμεις, που της δίνουν τρομακτικά πλεονεκτήματα.
Gameplay
Όπως προαναφέρθηκε, καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την Delilah Copperspoon, που θέλει να εφαρμόσει τα σχέδιά της κατά του βασιλείου. Από τη στιγμή που θα επιλέξουμε τον ήρωά μας, θα ξεκινήσει και η ιστορία του παιχνιδιού. Κάθε επίπεδο, μας τοποθετεί για τα καλά στο περιβάλλον της εποχής και μας προτρέπει να το εξερευνήσουμε. Βήμα-βήμα, ο ήρωάς μας θα αναβαθμίζεται και θα μπορεί ν’ ανταπεξέλθει όλο και καλύτερα στις δυσκολίες της εκάστοτε αποστολής. Στο σύνολό τους είναι 9 και αν ληφθεί υπόψη το stealth στοιχείο, αλλά και τα πολλά collectibles που υπάρχουν, μπορείτε να διαθέσετε περίπου 1 ώρα ανά αποστολή και να το ευχαριστηθείτε στο έπακρο. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει να κάνετε και τις σωστές επιλογές.
Το τι είναι σωστό και λάθος θα πρέπει να το αποφασίσετε μόνοι σας, απλά είναι καλό να γνωρίζετε πως η αρκετή φασαρία μπορεί να εμφανίσει 5-6 φρουρούς από το πουθενά. Οπότε το μήνυμα «Restart from the last checkpoint» θα αναδυθεί. Συνεπώς προσπαθήστε να διατηρήσετε ένα χαμηλό προφίλ, αξιοποιώντας τις stealth δυνάμεις που σας δίνονται και όχι τόσο τις πολεμικές ικανότητες που κατέχετε.
Τέτοιες μπορεί να είναι οι εξής: far reach (μια μορφή τηλεμεταφοράς σε μακρινά σημεία), dark vision (εμφάνιση των εχθρών με το κατάλληλο χρώμα για να ξεχωρίζουν), possession (μπορείτε να μπείτε σε σώματα ανθρώπων ή ζώων και να ξεγλιστρήσετε από τους εχθρούς) και φυσικά δυνάμεις που αυξάνουν το health, mana και άλλα attributes. Εκτός από τις δυνάμεις όμως, μπορείτε να εξοπλιστείτε με το σπαθί, το όπλο ή το τόξο σας και να προβείτε σε σκληρές ενέργειες. Μπορείτε να σπάσετε τον αυχένα του εχθρού, να τον διαμελίσετε με το σπαθί ή να του ρίξετε βέλη με το τόξο. Τα βέλη έχουν διαφορετικές ιδιότητες όπως φωτιά, δηλητήριο, νάρκωση.
Δυστυχώς όμως, οι αποστολές μοιάζουν να είναι ομοιόμορφες και μας δημιουργούν ένα αίσθημα μικρής αγγαρείας. Μπορεί να έχουμε όμορφα περιβάλλοντα, παρόλο που οι χώροι είναι κάπως κλειστοί, όμως το concept παραμένει ίδιο τις περισσότερες φορές. Υπάρχει ένα objective για να βρούμε κάποιον, περνάμε από εχθρούς, τελικά τον σκοτώνουμε και ξανά το ίδιο πράγμα. Μπορεί σε κάθε αποστολή να ξεψαχνίζουμε την περιοχή για bone charms και runes, όμως αυτό δε σημαίνει ότι θα το κάνουμε με ευχαρίστηση και τις 9 φορές, πόσο μάλλον και στις 18, αν θελήσουμε να παίξουμε και με τους 2 χαρακτήρες.
Για όσους δε γνωρίζουν, τα runes είναι collectibles, τα οποία μπορούν να εξαργυρωθούν για να ξεκλειδώσουμε δυνάμεις, ενώ τα bone charms είναι perks μιας χρήσης, που μας δίνουν περαιτέρω πλεονεκτήματα στις επιθετικές μας προθέσεις. Το παιχνίδι μάς προσφέρει τη δυνατότητα να ελέγξουμε κάπως τον εαυτό μας στο παιχνίδι ή να τον αφήσουμε να δρα, χωρίς ενδοιασμούς. Συνοπτικά λοιπόν, υπάρχει ένας μετρητής που κυμαίνεται από το Low Chaos μέχρι και το High Chaos. Αυτό σημαίνει πως όσο περισσότερο σπείρετε τον πανικό με διαδοχικές στυγερές δολοφονίες, τόσο θα προκαλείτε την ανησυχία των γύρω σας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να σας αναγνωρίζουν πιο εύκολα και οι εχθροί να σας περικυκλώνουν στο «άψε σβήσε». Αντίστοιχα στο Low Chaos, χρησιμοποιώντας τα stealth skills, μπορείτε να κρατήσετε τα προσχήματα και να κάνετε ήσυχα τη δουλειά σας. Να θυμάστε όμως, οι επιλογές που θα κάνετε, αλλά και οι συνέπειές τους, θα σας οδηγήσουν και σε διαφορετικό τέλος της ιστορίας.
Τεχνικός Τομέας
Αρτιστικά, το παιχνίδι είναι πανέμορφο. Ο τρόπος που παρουσιάζει την εποχή εκείνη και τους χώρους σε κάθε αποστολή, είναι ξεχωριστός. Το Dishonored 2 προσπαθεί να μας βάλει στο κλίμα της (φανταστικής) εποχής και τα καταφέρνει επάξια. Τα σπίτια, οι δρόμοι, οι ταράτσες, ακόμα και τα αντικείμενα σε κάθε δωμάτιο είναι όλα τους υπέροχα και σε συνδυασμό με το voice acting που δημιουργεί μια συναισθηματική φόρτιση, λόγω των αντιξοοτήτων της περιόδου, μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι ζούμε το παιχνίδι.
Όσον αφορά το τεχνικό κομμάτι των γραφικών, το παιχνίδι τρέχει στα 1080p με 30fps, όχι όμως και απροβλημάτιστα. Μπορεί σε επίπεδο ποιότητας της εικόνας να είναι καλύτερο του προκατόχου του, όμως μην ξεχνάμε πως πλέον είναι για Xbox One, PS4 και PC. Η ποιότητα της λεπτομέρειας σίγουρα έχρηζε βελτίωσης, όμως το γεγονός πως για τέτοια γραφικά υπάρχουν και framedrops είναι… δυσάρεστο. Εκτός από αυτά, θα συναντήσουμε διάφορα glitches μέσα στο παιχνίδι και κυρίως το πρόβλημα των NPCs με τα σκαλοπάτια. Φαίνονται ότι κινούνται αλλά τελικά μένουν στάσιμα.
Για τον ήχο του παιχνιδιού δεν έχουμε να επισημάνουμε και πολλά πράγματα, αφού οι μάχες γίνονται με σπαθιά και κάποιες φορές με πιστόλες της εποχής εκείνης. Το τρανταχτό του σημείο βρίσκεται στα splatter εφέ, όταν διαμελίζονται σώματα. Το voice acting, όπως προαναφέρθηκε είναι αρκετά καλό με τις συζητήσεις των φρουρών, αλλά και τις κραυγές των εχθρών να δίνουν βαρύτητα στην ατμόσφαιρα του παιχνιδιού.
Τέλος, ο χειρισμός και κατ’ επέκταση το σύστημα μάχης του Dishonored 2 είναι απλό και συνάμα διασκεδαστικό. Στο ένα χέρι έχουμε το σπαθί και στο άλλο είτε έχουμε το όπλο, είτε το αφήνουμε γυμνό για τις δυνάμεις. Σε μάχες 1v1 που γίνονται με σπαθιά, η άμυνα γίνεται με μόλις ένα κουμπί, ενώ αντίστοιχης ευκολίας είναι και η αντεπίθεση. Η εναλλαγή stealth-combat mode είναι εύχρηστη και σε γενικές γραμμές, όσοι είναι πρωτάρηδες στη σειρά, δεν θα δυσκολευτούν ιδιαίτερα.
Συμπέρασμα
Το Dishonored 2 στέκεται επάξια πίσω από τον προκάτοχό του και δίνει τον δικό του ξεχωριστό τόνο. Η επιλογή ανάμεσα σε 2 διαφορετικούς χαρακτήρες ήταν μια εξαιρετική προσθήκη, που αυξάνει κατακόρυφα το στοιχείο του replaybility. Ταυτόχρονα, τα πολλά collectibles κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του παίκτη και εξισορροπούν κάπως τα συναισθήματα λόγω του ελαφρώς μονότονου story.
Σε γενικές γραμμές, η Arkane Studios έκανε αρκετά καλή δουλειά και φρόντισε ώστε να διατηρηθεί ο βασικός κορμός της σειράς, δίνοντας τις απαραίτητες πινελιές που χρειάζονταν. Ο κόσμος της αυτοκρατορίας, σε συνδυασμό με το stealth αλλά και το combat στοιχείο, δημιουργούν έναν από τους καλύτερους τίτλους της χρονιάς.
