Η παράσταση « Αγαπητή Ελένα» της Ρωσίδας συγγραφέως Λουντμίλα Ραζουμόβσκαγια σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη από την ομάδα Νάμα συνεχίζεται και φέτος στο θέατρο Επί Κολωνώ. Είναι ένα έργο γραμμένο στην Σοβιετική Ένωση του 1980,την περίοδο δηλαδή της αποσύνθεσης της, όπου ο υπαρκτός σοσιαλισμός υπό το βάρος των αδιεξόδων και της διαφθοράς κατέρρεε, ενώ το άγνωστο μέλλον μιας μετά- εποχής ήταν προ των πυλών.
Η σκηνοθεσία της Ελένης Σκότη είναι ρεαλιστική και σε πολλά σημεία θυμίζει κινηματογραφική ταινία. Πλάθει ολοκληρωμένους χαρακτήρες και συνθέτει μια παράσταση με διαρκή κλιμακούμενη δράση που κρατά το ενδιαφέρον των θεατών αμείωτο καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης.
Την κεντρική ηρωίδα υποδύεται η Αριέττα Μουτούση η οποία μίλησε στο Zougla.gr για την παράσταση «Αγαπητή Ελένα » και μας εξήγησε τις ιδιαιτερότητες του ρόλου της καθώς και τους λόγους που αυτός ο ρόλος την συγκινεί βαθιά. Η γνωστή ηθοποιός μας μίλησε ακόμα για τα κοινά στοιχεία της και τις ομοιότητες της με την κεντρική ηρωίδα του έργου «Ελένα Σεργκέγεβνα» καθώς και την συγκινητική ανταπόκριση του κόσμου.
Δείτε τη συνέντευξη:
Λίγα λόγια για την παράσταση
Η ιστορία ξεκινά όταν τέσσερις τελειόφοιτοι επισκέπτονται απρόσκλητοι το μικρό διαμέρισμα της δασκάλας τους Ελένα Σεργκέγεβνα ,φορτωμένοι δώρα για να της ευχηθούν χρόνια πολλά για τα γενέθλια της. Ο πραγματικός τους στόχος όμως δεν είναι να της ευχηθούν αλλά να βρούν τρόπο να της πάρουν το κλειδί του χρηματοκιβωτίου, όπου είναι φυλαγμένα τα γραπτά τους με σκοπό να τα αλλοιώσουν και να εξασφαλίσουν έτσι την είσοδο τους στο πανεπιστήμιο.
Οι τέσσερις νεαροί μεταχειρίζονται κάθε μέσο προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους. Στην αρχή κολακεύουν την δασκάλα τους , στη συνέχεια προσπαθούν να την εξαγοράσουν ,την ειρωνεύονται για τις ξεπερασμένες αντιλήψεις της ,την απειλούν και όταν εκείνη αντιστέκεται σθεναρά και αρνείται να παραδώσει το κλειδί τότε φτάνουν μέχρι την ομηρία και την ψυχολογική και σωματική βία.
Πρόκειται για ένα δυνατό έργο με εξαιρετική πλοκή γεμάτη ανατροπές και με σαφείς και ολοκληρωμένους χαρακτήρες. Η Ραζουμόβσκαγια θίγει με μαεστρία θέματα διαχρονικά όπως είναι η σύγκρουση παλαιών και νέων αξιών ,τον ρόλο του εκπαιδευτικού συστήματος ως μέσο εκπολιτισμού ,την ευνοιοκρατία, την βία ,την δυνατότητα διάκρισης μεταξύ ηθικής και ανηθικότητας. Η φράση της δασκάλας Ελένα Σεργκέγεβνα προς τους μαθητές της : « έχετε χάσει την ψυχή σας» δηλώνει την απώλεια της συνείδησης ,την έλλειψη ενσυναίσθησης. Σε μια κοινωνία χωρίς συνείδηση όλα επιτρέπονται.
Η Αριέττα Μουτούση στο ρόλο της μοναχικής δασκάλας Ελένα Σεργκέγεβνα είναι συγκινητική.Στην αρχή που την επισκέπτονται οι μαθητές της είναι ανυποψίαστη και με κοριτσίστικη συστολή τους υποδέχεται και εκπλήσσεται ευχάριστα. Σταδιακά όσο αποκαλύπτονται οι αληθινές προθέσεις των επισκεπτών της μεταμορφώνεται και η ίδια σταδιακά. Γίνεται μια γυναίκα δυνατή και μέσα από το εύθραυστο της εικόνας της όπως είναι δομημένη κρύβει μια απίστευτη δύναμη. Υπερασπίζεται τις αξίες της , τα πιστεύω της ακόμη και με τη ζωή της. Η Αριέττα Μουτούση ανιχνεύει όλες τις πτυχές του ρόλου της με έναν τρόπο λιτό ,ουσιαστικό και ειλικρινή δίνοντας μια δυνατή ερμηνεία.
Ο Γιάννης Λεάκος στο ρόλο του κυνικού και διαστροφικού Βαλόντια δείχνει μεγάλη αυτοπεποίθηση στη σκηνή και καταφέρνει να παρουσιάσει έναν ολοκληρωμένο χαρακτήρα αποκαλύπτοντας όλες τις πτυχές του.
Ο Χρήστος Κοντογεώργης στο ρόλο του Βίτια είναι φυσικός , εύστοχος και στο τέλος του έργου που υπερασπίζεται την Λιάλια είναι συγκινητικός.
Ο Δημήτρης Σαμόλης στο ρόλο του Πάβελ,του διανοούμενου της παρέας ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του ρόλου του και αποδίδει σωστά τις ψυχολογικές μεταπτώσεις της προσωπικότητας του Πάβελ.
Η Ηρώ Πεκτέση στο ρόλο της Λιάλια είναι φυσική , άμεση και συγκινητική στην σκηνή της μετάνοιας της.
Πρόκειται για μια παράσταση δυνατή και άρτια που θα ικανοποιήσει τους θεατές και θα κρατήσει αμείωτη την προσοχή τους και το ενδιαφέρον τους…
