Μετά από μια πολύωρη πανελλήνια συνδιάσκεψη της αποκαλούμενης «ομάδας Αχτσιόγλου» και μετά από αμφιλεγόμενες διατυπώσεις καθ’ όλη την διάρκεια της εβδομάδας που μας πέρασε, οι «6+6» τελικά και μέχρι αργά το βράδυ της Κυριακής δεν είχαν καταλήξει στο αν θα παραμείνουν, αν θα εγκαταλείψουν ή αν θα μείνουν εγκαταλείποντας το ΣΥΡΙΖΑ.
Παίζοντας για άλλη μια φορά με τις λέξεις, η ίδια η Έφη Αχτσιόγλου προέβη σε μια νέα αμφιλεγόμενη δήλωση χωρίς να τοποθετηθεί επί της ουσίας. «Δομικό χάσμα ύφους, ήθους και πολιτικών επιλογών με τη νέα ηγεσία». Παρόλο που η Αρχηγός της ομάδας προέβη σε αυτή την δήλωση που δείχνει πλήρη ρήξη με την ομάδα Κασσελάκη, εντούτοις δεν ξεκαθάρισε αν θα μείνει ή θα εγκαταλείψει τον κορμό της Κουμουνδούρου.
Αρκεί να υπενθυμίσει ο παρατηρητής, ότι προς τα τέλη της εβδομάδας που μας πέρασε,ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, ζήτησε και συναντήθηκε με το δεξί χέρι της Έφης Αχτσιόγλου, τον Νάσο Ηλιόπουλο. Αν και επίσημα το περιεχόμενο της συζήτησης δεν έγινε γνωστό, εντέχνως διέρρευσε η πληροφορία ότι ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε να μην αποχωρήσει από τον ΣΥΡΙΖΑ η ομάδα της Έφης Αχτσιόγλου και ο Νάσος Ηλιόπουλος φαίνεται να ανήκει σε αυτή την τάση, που υποστηρίζει πως πρέπει να μείνουν στο κόμμα ώστε με τη διαδικασία του ώριμου φρούτου, να το πάρουν στα χέρια τους.
Ναι. Αλλά αυτά δεν είναι πολιτική αλλά μόνον τακτικισμός.
Πηγές τάσης Αχτσιόγλου: Δεν υπάρχουν προϋποθέσεις συμβίωσης με την παρούσα ηγετική ομάδα
Mετά την ολοκλήρωση της συνεδρίασης πηγές των 7 βουλευτών της ομάδας «6+6» ανέφεραν:
«Στην σημερινή συζήτηση πήραν μέρος περισσότερα από 1000 στελέχη από όλη την Ελλάδα. Η κοινή εκτίμηση είναι ότι με ευθύνη της ηγετικής ομάδας ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ αντιμετωπίζει μια κρίση με στοιχεία διάλυσης. Η ρίζα του προβλήματος είναι πρώτα από όλα θέμα πολιτικών επιλογών και πολιτικού ήθους. Δυστυχώς η ηγετική ομάδα αντί να επιτρέψει μια ανοιχτή και ειλικρινή συζήτηση σε αυτή την βάση επιλέγει σενάρια συνομωσίας και προσωπικές επιθέσεις.
Η κατάσταση ειδικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις αλλά και τις χυδαίες επιθέσεις δυσκολεύει κάθε προσπάθεια συνεννόησης και συζήτησης. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν διαμορφώνονται προϋποθέσεις συμβίωσης με την παρούσα ηγετική ομάδα.
Όλο αυτό το διάστημα έχουμε τοποθετηθεί και λειτουργήσει με βάση την ευθύνη για την ύπαρξη του αναγκαίου αριστερού και προοδευτικού σχεδίου απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε».
Ηλιόπουλος: «Δεν μπορούμε να μείνουμε άλλο…»
Σύμφωνα με πληροφορίες τη βασική εισήγηση της πανελλαδικής συνδιάσκεψης των «6+6» την έκανε ο Νάσος Ηλιόπουλος.
Από αυτήν κατέστη σαφές ότι δεν υπάρχουν περιθώρια συνύπαρξης με τη νέα ηγετική ομάδα. «Δεν μπορούμε να μείνουμε άλλο, πρέπει να φύγουμε από αυτόν τον βούρκο», φέρεται να είπε χαρακτηριστικά, ο κ. Ηλιόπουλος, προσθέτοντας ωστόσο ότι η αποχώρηση δεν πρέπει να γίνει σήμερα θεωρώντας αναγκαίο να προηγηθεί ένας κύκλος επαφών με βουλευτές και στελέχη που βρίσκονται κοντά στο μπλοκ των «6+6», ώστε η τελική απόφαση να είναι ισχυρή.
Μετά τον Νάσο Ηλιόπουλο, τη σκυτάλη πήρε η Έφη Αχτσιόγλου, η οποία στην τοποθέτησή της στην πανελλαδική συνδιάσκεψη, έκανε λόγο για «δομικό χάσμα ύφους, ήθους και πολιτικών επιλογών» με τη νέα ηγεσία.
Όπως τόνισε, μάλιστα, η νέα ηγεσία θα μπορούσε να κινηθεί με διαφορετικό τρόπο μετά τις εκλογές στον ΣΥΡΙΖΑ, σημειώνοντας ότι δόθηκε ο απαιτούμενος χρόνος, αλλά οι επιλογές που ακολούθησαν από τη νέα ηγετική ομάδα του κόμματος, ήταν διχαστικές.
Νέα ανάρτηση Ηλιόπουλου: «Το κόμμα μου, οι σύντροφοι μου, οι αγώνες μας δεν είναι βούρκος. Είναι η ζωή μου.»
Αντιδράσεις προκάλεσε η αποστροφή του Νάσου Ηλιόπουλου κατά τη διάρκεια της πανελλαδικής συνδιάσκεψης της ομάδας 6+6 στον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος φέρεται να είπε ότι «μετά τις τελευταίες επιθέσεις ο χώρος μοιάζει με βούρκο».
Σε ανάρτηση του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ανήκει στον στενό πυρήνα των συνεργατών της Έφης Αχτσιόγλου εξηγεί: «Τι είναι βούρκος; Βούρκος είναι να απαντάς στην πολιτική κριτική με προσωπικές επιθέσεις. Βούρκος είναι να διαστρεβλώνεις μια φράση και στη συνέχεια να συντονίζεις ένα ψηφιακό λιντσάρισμα. Βούρκος είναι να κάνεις πολιτική με ψέματα». Τονίζει ότι είναι στην Αριστερά και στον Συνασπισμό από το 2001 και σημειώνει: «Το κόμμα μου, οι σύντροφοι μου, οι αγώνες μας δεν είναι βούρκος. Είναι η ζωή μου. Και αυτό για μένα είναι αδιαπραγμάτευτο».
Αποχώρησε η πλειοψηφία των μελών της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης
Νωρίτερα, αποχώρησε η πλειοψηφία των μελών της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης, όπως αποφασίστηκε κατά την συνεδρίαση που πραγματοποίησε. Πρόκειται μάλιστα για την πρώτη συντεταγμένη αποχώρηση οργάνωσης νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ από το κόμμα.
«Η αξιοπιστία και η σοβαρότητα του χώρου θίγεται συνεχώς, καθώς γινόμαστε μάρτυρες δημόσιων τοποθετήσεων που πηγαίνουν κόντρα στις αποφασισμένες θέσεις του κόμματος, όπως η ομιλία του νέου Προέδρου στο ΣΕΒ, η ανακοίνωση του κόμματος για την Παλαιστίνη, αλλά και η σταδιακή αποδόμηση της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ, εγκολπώνοντας επιχειρήματα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου», σημειώνεται μεταξύ άλλων στο κείμενο.
Ολόκληρη η ανακοίνωση:
«Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εθνικές εκλογές έφερε στην επιφάνεια σειρά προβλημάτων που ενυπήρχαν στο κόμμα, τα οποία σήμερα έχουν πάρει τη μορφή μιας πρωτοφανούς κρίσης. Η κρίση αφορά όλα τα επίπεδα: την στρατηγική, την πολιτική κινητοποίηση, τις διαδικασίες απόφασης, τις συμμαχίες, ακόμα και την ίδια την ταυτότητα και τοποθέτηση του κόμματος. Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα κάθε οργάνωση του κόμματος και της νεολαίας οφείλει να τοποθετηθεί και επαναπροσδιορίσει το ρόλο της και τη θέση της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσε το μοναδικό αριστερό εγχείρημα στη μεταπολεμική Ευρώπη που κατάφερε να βρεθεί στη θέση της κυβέρνησης. Την περίοδο της οικονομικής κρίσης οι κυρίαρχες δυνάμεις επιδίωξαν να βγουν από αυτή με την επίθεση στο κόσμο της εργασίας, αναπτύσσοντας σε πλήρη ένταση ένα νεοφιλελεύθερο σχέδιο, όπως αυτό εκφράστηκε από τα μνημόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε να οργανώσει τις αντιστάσεις, να τις εκφράσει πολιτικά αλλά και να προτείνει ένα εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από τη κρίση. Αποτέλεσμα της στρατηγικής αυτής ήταν η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς. Ο συντριπτικός συσχετισμός δύναμης όμως οδήγησε σε έναν επώδυνο συμβιβασμό και στην εφαρμογή του 3ου μνημονίου. Παρόλα αυτά η διατήρηση της κυβέρνησης επέτρεψε σημαντικές μικρές και μεγάλες νίκες. Η μείωση της φτώχειας και των ανισοτήτων, σημαντικά βήματα στη δικαιωματική πολιτική, η συμφωνία των Πρεσπών κ.α. είναι μόνο μερικές στιγμές.
Η ήττα του 2019, βρήκε τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει απωλέσει σημαντικό μέρος της εκλογική του δύναμης και αποκομμένο από τμήματα της κοινωνίας και των κινημάτων. Η λάθος ανάλυση των αιτιών της ήττας οδήγησε σε μια επίσης λάθος νέα στρατηγική, όπως αυτή εκφράστηκε από την λεγόμενη οργανωτική και πολιτική «διεύρυνση». Επί της ουσίας αυτή δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια προσπάθεια πολιτικού ανοίγματος προς τις αποτυχημένες συνταγές του κέντρου, και μια συγκόλληση μηχανισμών από τα πάνω. Αυτά οδήγησαν στη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς σε ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα χωρίς σαφή πολιτική ταυτότητα. Δημιουργήθηκε ένα κόμμα με ασαφές στίγμα αναφορικά με τις κοινωνικές ομάδες και τα πολιτικά ακροατήρια που στόχευε να εκφράσει.
Ταυτόχρονα, η αρχηγοκεντρική απεύθυνση, η απουσία του κόμματος από κινηματικές διεργασίες και η ρευστοποίηση των δομών του, στέρησε τη δυνατότητα αλληλεπίδρασης με την κοινωνία και τις δυναμικές που αναπτύχθηκαν. Αποτέλεσμα αυτού ήταν, ο ΣΥΡΙΖΑ να αδυνατεί να αντιληφθεί την κοινωνική κίνηση και πολύ περισσότερο να την επηρεάσει, ενώ στην ίδια τη βάση του κόμματος δεν υπήρχε κανένα σχέδιο οργανωμένης παρέμβασης στη κοινωνία.
Μετά τις εκλογικές ήττες του 2023 υπήρξε μια ευκαιρία για την πραγματοποίηση μιας ειλικρινούς συζήτησης και αναστοχασμού για την πορεία του κόμματος. Διαψευστήκαμε ακόμα μια φορά. Παρότι τα αποτελέσματα των εσωκομματικών εκλογών που ακολούθησαν μας απογοήτευσαν, η πραγματικότητα ξεπέρασε τους χειρότερους φόβους μας.
Από τις πρώτες κινήσεις της νέας ηγεσίας ήταν ο διορισμός νέων προσώπων σε θέσεις ευθύνης και η ανακοίνωση διαγραφών από τα social media, παρακάμπτοντας συνολικά τα όργανα και τις συλλογικές διαδικασίες του κόμματος. Η αδιαμεσολάβητη σχέση αρχηγού-λαού, με περιθωριοποίηση των αντιπροσωπευτικών οργάνων, δεν είναι ανώτερη μορφή δημοκρατίας, αλλά η πεμπτουσία ενός επικίνδυνου λαϊκισμού.
Η αξιοπιστία και η σοβαρότητα του χώρου θίγεται συνεχώς, καθώς γινόμαστε μάρτυρες δημόσιων τοποθετήσεων που πηγαίνουν κόντρα στις αποφασισμένες θέσεις του κόμματος, όπως η ομιλία του νέου Προέδρου στο ΣΕΒ, η ανακοίνωση του κόμματος για την Παλαιστίνη, αλλά και η σταδιακή αποδόμηση της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ εγκολπώνοντας επιχειρήματα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου.
Αποκορύφωμα αποτέλεσε το διάγγελμα του νέου Προέδρου στο οποίο πρότεινε την πραγματοποίηση δημοψηφίσματος σε σχέση με τις διαγραφές. Η ομιλία του στην Κ.Ε. αποτέλεσε μια διχαστική τοποθέτηση, προσβάλλοντας με ύβρεις την ιστορία και τους αγώνες του χώρου, και επιβεβαιώνοντας ένα αυταρχικό μοντέλο λειτουργίας της νέας ηγεσίας, όπου επικρατεί μόνο μία άποψη, αυτή που εκφράζεται από τον πρόεδρο.
Για τους παραπάνω λόγους γίνεται αντιληπτό ότι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί έναν χώρο σύνθεσης διαφορετικών απόψεων και παραδόσεων της αριστεράς, δεν μπορεί να αποτελέσει τον χώρο ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου που θα εκφράζει τις σύγχρονες ανησυχίες και διεκδικήσεις της νέας γένιας και όσων υφίστανται κάθε είδους εκμετάλλευση.
Καταλήγοντας δεν είμαστε διατεθειμένες και διατεθειμένοι να δώσουμε με τη παρουσία μας άλλοθι στην τελική μετάλλαξη του κόμματος και αποχωρούμε από το κόμμα το οποίο υπηρετήσαμε και ήταν κάποτε στη πρωτοπορία της κινηματικής και κυβερνώσας Αριστεράς.
Η ακρίβεια, η κλιματική κρίση, η στεγαστική κρίση, οι έμφυλες διακρίσεις και ο αυταρχισμός της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας αποτελούν μόνο μερικά από τα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνική πλειοψηφία και την νέα γενιά. Η συγκρότηση ενός ισχυρού πόλου της οικολογικής και ριζοσπαστικής αριστεράς που παλεύει για την κοινωνική και φεμινιστική χειραφέτηση και την δημοκρατία, αποτελεί αναγκαιότητα για την άμεση απάντηση στα σημερινά επίδικα. Από τη μεριά μας θα συμβάλλουμε ενεργά σε αυτή την προσπάθεια, παλεύοντας για τις κοινωνικές ομάδες από τις οποίες προερχόμαστε και τις οποίες θέλουμε να εκπροσωπούμε. Όσο η πλειοψηφία καταπιέζεται και υποφέρει, θα γεννιούνται διεκδικήσεις και αγώνες, θα γεννιούνται συλλογικά αιτήματα. Η αριστερά σε αυτές τις κοινωνικές διεργασίες γεννήθηκε, σε αυτές θα ξανασυναντηθεί».
