Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τα… καλολουστραρισμένα έδρανα του Κοινοβουλίου βγάζει -πλέον- το ψωμί του ο άλλοτε κραταιός υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ Γιάννος Παπαντωνίου.
Ο πάλαι ποτέ «Τσάρος» της ελληνικής Οικονομίας, μετά την απόσυρσή του από την ενεργό πολιτική δράση, αναζήτησε την τύχη του στις έδρες των Πανεπιστημίων της αλλοδαπής, με τη μακρινή… Λαχόρη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Πακιστάν, να αποτελεί τον τελευταίο του σταθμό, όπως αποκάλυψε το zougla.gr.
Τους τελευταίους μήνες, ο εκ των πρωτεργατών της ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ, αποκαλύπτει τα μυστικά της οικονομικής επιστήμης στο Lahore School of Economics του Πακιστάν, όπου εργάζεται ως επισκέπτης καθηγητής.
Αυτός είναι και ο λόγος, άλλωστε, που ο Γιάννος Παπαντωνίου δεν έδωσε το «παρών» στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας, όπου είχε κληθεί να καταθέσει ως μάρτυρας για τις «χρυσές μίζες» των εξοπλιστικών, εν αντιθέσει με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο, τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη και την πρώην υπουργό Βάσω Παπανδρέου.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πρώην υπουργός Οικονομικών δεν είναι ο μόνος πρώην πολιτικός που επέλεξε την αλλαγή καριέρας, καθώς πολλά -άλλοτε- επιφανή μέλη του Κοινοβουλίου αναζητούν νέο εργασιακό περιβάλλον. Μεταξύ αυτών και ο Αργύρης Ντινόπουλος, ο οποίος, όπως πρόσφατα αποκάλυψε, έχει αναρτήσει βιογραφικά σε πολλούς διεθνείς ιστότοπους.
Σε εκτενές δημοσίευμα στον ιστότοπο του εκπαιδευτικού ιδρύματος, φιλοξενείται η διάλεξή του με θέμα «Οικονομική Κρίση στην Ελλάδα και το μέλλον του ευρώ»:
«Στην Ελλάδα το ΑΕΠ υποχώρησε κατά 25% σε πέντε χρόνια, η ανεργία έφθασε το 28%, ενώ το δημόσιο χρέος ανήλθε στο 175% ως ποσοστό του ΑΕΠ, αντανακλώντας κυρίως την κατάρρευση της παραγωγής», τόνισε ο κ. Παπαντωνίου σε διάλεξή του στο Lahore School of Economics, στις 5 Μαΐου του 2015.
O κ. Παπαντωνίου, πρώην υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών της Ελλάδας (1994-2001) και Πρόεδρος του Κέντρου Ερευνών Προοδευτικής Πολιτικής, στη διάλεξη με θέμα «Οικονομική Κρίση στην Ελλάδα και το μέλλον του ευρώ», εξέφρασε την άποψη ότι αν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δανειστών (ΕΚΤ, ΔΝΤ και ΕΕ) και της Ελλάδας αποτύχουν, η οικονομία της χώρας θα βυθιστεί περισσότερο στην ύφεση και οι κοινωνικές εντάσεις θα αυξηθούν. Παράλληλα, το βιοτικό επίπεδο θα σημείωνε περαιτέρω απότομη πτώση.
Επιπλέον, τόνισε ότι τα οικονομικά προβλήματα στην Ελλάδα δεν εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας προσχώρησης στην ευρωζώνη, αλλά ξεκίνησαν όταν αποκαλύφθηκαν οι μεγάλες ανισορροπίες μεταξύ των χωρών μελών, αμέσως μετά τη δημιουργία της νομισματικής ένωσης το 2000. Τεράστια ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών στις αδύναμες οικονομίες οδήγησαν στη συσσώρευση του δημόσιου και του ιδιωτικού χρέους, ενώ οι βόρειοι Ευρωπαίοι κατέγραφαν πλεονάσματα. Οι πολιτικές που εφάρμοσε η ευρωζώνη για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους ήταν ανεπαρκείς και αυτοκαταστροφικές.
«Η χωρίς τέλος οικονομική κρίση της Ελλάδας αποκάλυψε σημαντικές ελλείψεις και αδυναμίες στο σύνταγμα της ευρωζώνης», σύμφωνα με τον κ Παπαντωνίου. Υποστήριξε, δε, την άποψη ότι σε μια νομισματική ένωση, οι επιμέρους οικονομίες δεν μπορούν να μεταβάλουν τις συναλλαγματικές ισοτιμίες τους για να εξισορροπήσουν αλλαγές της σχετικής ανταγωνιστικότητας. Η προκύπτουσα ακαμψία των τιμών τείνει να καθυστερήσει τη μακροοικονομική σταθεροποίηση και διαρθρωτική προσαρμογή, που οδηγεί σε αύξηση του χρέους και της ανεργίας στις αδύναμες οικονομίες. Χωρίς την ελεύθερη κινητικότητα του εργατικού δυναμικού, δημοσιονομικές μεταβιβάσεις αποτελούν τη μόνη επιλογή για να διευκολύνουν την αποπληρωμή του χρέους της ευρωζώνης, με την τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας, στην ενίσχυση της απασχόλησης.
Η μετάβαση σε μια δημοσιονομική ένωση δεν είναι εύκολη, σύμφωνα με τον κ. Παπαντωνίου, καθώς απαιτεί έναν όρο που απουσιάζει στην Ευρώπη σήμερα: αμοιβαία εμπιστοσύνη, ιδίως ανάμεσα στο Βορρά και το Νότο.
Η τόνωση των δεσμών στην Ένωση θα μπορούσε να αποδειχθεί ζωτικής σημασίας για την οικοδόμηση αυτής της εμπιστοσύνης. Μια στρατηγική που θα συνδυάζει τη λογική με την αντίληψη του βαθμιαίου, προκειμένου να ξεπεραστεί η πολιτική αντίσταση, θα ήταν να αυξάνουν τον κεντρικό προϋπολογισμό της Ένωσης, ώστε να μπορεί τελικά να παίξει ένα μακροοικονομικό ρόλο, την προώθηση της σταθερότητας και την ενίσχυση της συνοχής στη ζώνη του ευρώ. Αυτό «είναι σκληρό καρύδι, αλλά ζωτικής σημασίας».
Τέλος, σημείωσε ότι η Ασία είναι η ήπειρος του μέλλοντος, με την Κίνα και την Ινδία να εμφανίζονται ως οικονομικοί γίγαντες. Το Πακιστάν έχει μόνο να κερδίσει ενισχύοντας τους δεσμούς του με τους γείτονες Κίνα και Ινδία. Ο ίδιος προειδοποίησε ότι η προσέγγιση πρέπει να γίνει βήμα-βήμα, προκειμένου να ελαχιστοποιηθούν οι κίνδυνοι.
Σημειώνεται ότι παράλληλα με τις ακαδημαϊκές του υποχρεώσεις, ο -γεννημένος στο Παρίσι- Έλληνας οικονομολόγος διατηρεί τακτική συνεργασία με την αγγλόφωνη εφημερίδα του Κατάρ, Gulf Times, όπου -από το 2013 έως τις 23 Ιανουαρίου- φιλοξενήθηκαν άρθρα του, με αντικείμενο τις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις.
Στο επίκεντρο των πονημάτων του βρίσκεται η αντίθεσή του στις πολιτικές λιτότητας και η αναγκαιότητα περαιτέρω ενοποίησης στους κόλπους της ευρωζώνης.
