Από τη Μαριάννα Λαγουμίδη, Παιδαγωγό, Εξειδικευμένη στη Δυσλεξία
mlag15@otenet.gr
«Δυσλεξία»: παγώνει τους συνομιλητές-γονείς, όποτε ακούγεται αυτή τη λέξη. Ειδικά τώρα. Αρχίζουν τα σχολεία και κανείς δεν κρύβει το άγχος μήπως και υπάρξει αποτυχία στην τάξη. Αυτό δεν είναι δίκαιο.
Ψυχραιμία, υπομονή και επιμονή χρειάζεται για να αξιολογηθούν οι ικανότητες και οι δυσκολίες του μαθητή – και από τον εκπαιδευτικό και από το γονιό. Σε περίπτωση μαθησιακών δυσκολιών και ειδικά δυσλεξίας, συγκεκριμένα τεστ οδηγούν στη διάγνωση.
Γονείς, λίγες μέρες πριν αρχίσουν τα σχολεία, ας παρατηρήστε σχολαστικά το παιδί σας για 30 λεπτά κάθε ημέρα. Μετά, σκεφτείτε μήπως η συμπεριφορά, η επικοινωνία ή οι δυσκολίες του είναι διαφορετικές από την ηλικία του. Το κλειδί βρίσκεται εκεί. Πρέπει να ενισχύστε τη διαπαιδαγώγηση που προσφέρετε ή να ζητήστε τη συμβουλή από κάποιο ειδικό. Ας είστε σε εγρήγορση! Είναι λάθος να λέτε:
• «Κάνει αργές κινήσεις»:
«Μα, πόσες φορές χρειάζεται να σου το πω! Μην τεμπελιάζεις! Πέρσι, τελείωνες πιο γρήγορα τη δουλειά σου. Φέτος, και καθυστερείς και δεν ακούς, ό,τι κι αν πω!;», συχνά λέει η μαμά στο παιδί της που φαίνεται πως τεμπελιάζει.
Άραγε, οι γονείς προβληματίζονται εάν το παιδί δεν έχει καλή ακοή, εάν βλέπει καλά ή χρειάζεται γυαλιά; Άραγε γνωρίζει πώς να κρατήσει σωστά το μολύβι, πώς να γράψει και να διαβάσει; Μήπως ντρέπεται που δεν μπορεί να υπολογίσει, να χωρίσει σε ομάδες ή να αποστηθίσει; Μήπως δεν ξέρει τις λέξεις που ακούει;
• «Είναι πολύ νωρίς για έλεγχο Δυσλεξίας»:
Τους τελευταίους μήνες, ευτυχώς όλο και περισσότερα κράτη δέχονται την πρώιμη ανίχνευση των δυσκολιών του παιδιού. Στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και αλλού, οι έρευνες πολλών ετών απέδειξαν ότι τα πρώτα συμπτώματα της Δυσλεξίας παρουσιάζονται στα 3. Συνεπώς, στον παιδικό σταθμό απαιτείται πρώιμη ανίχνευση με ειδικά τεστ. Ακολουθεί έγκαιρα η παρέμβαση με βιωματική εκπαίδευση.
Μην ανησυχείτε! Δεν πρέπει να γράφει λέξεις ούτε να κάνει διαιρέσεις. Σε κάθε ηλικιακή ομάδα, ο αναπτυξιακός ψυχολόγος γνωρίζει σε πιο στάδιο ωριμότητας θα πρέπει να έχει φθάσει.
• «Να φωνάζεις και να μιλάς συνέχεια, μπορείς! Να παίξεις στο θέατρο της τάξης σου, βαριέσαι…;»
Η αποστήθιση του ρόλου είναι πολύ δύσκολη έως αδύνατη, για κάποιον με δυσλεξία –ασχέτως ηλικίας. Όταν μιλάει, εκφράζεται όπως σκέφτεται, ίσως και χωρίς πλήρη ειρμό σκέψεων. Στο θέατρο όμως, υπάρχουν συγκεκριμένα λόγια που θα ειπωθούν τη συγκεκριμένη στιγμή. Αυτή η δυσκολία προκαλεί άγχος, εκνευρισμό και, τελικά, άρνηση, λόγω του φόβου της αποτυχίας.
Οι γονείς είναι καλό να συζητάνε με τους εκπαιδευτικούς για το αντίστοιχο πρόβλημα που έχουν στο σπίτι. Ας κάνει ο καθένας τις προτάσεις για τη λύση.
• «Αχ να διάβαζες το μισό από όσο φτιάχνεις κατασκευές!»
Συνεχής επιτυχημένη δημιουργία καλλιτεχνικών κατασκευών, οικοδομημάτων, ενασχόληση με εργαλεία, και παράλληλη αποτυχία σε γραφή ή απομνημόνευση προβληματίζει αρκετά τους γονείς. Καθώς μεγαλώνει σε ηλικία το παιδί, ωριμάζει ή πρέπει να ωριμάζει παράλληλα, σε όλους τους τομείς –ψυχολογικούς, γνωστικούς, βιολογικούς. Όσο πιο έγκαιρη είναι η παρέμβαση, τόσο πιο εύκολα θα συμβαδίσει με τους συνομίληκους.
• «Ντρέπομαι να πάω στο σχολείο σου, αφού είσαι τόσο κακός μαθητής»
Η γονεϊκή ψυχολογική συμπαράσταση στις δυσκολίες του δυσλεκτικού παιδιού είναι πρωταρχικής σημασίας. Το παιδί, ειδικά το ευαίσθητο και πληγωμένο παιδί, θέλει το γονιό μαζί του, σε κάθε βήμα του.
Για να κρίνετε το σχολείο, το υπουργείο, το δάσκαλο οφείλετε να ασχολείστε, να προβληματίζεστε με την καθημερινότητα του παιδιού. Ο γονιός κρατά το κλειδί για τη λύση ή τη διαχείριση των μαθησιακών δυσκολιών και της δυσλεξίας. Ποιος δεν θα επαινέσει το γονιό που προσπάθησε σωστά, εγκαίρως;
