Δεν υπάρχει διάσημος που να έζησε στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 70, και να μην ξεσάλωσε στο το κορυφαίο club του κόσμου το περίφημο Studio 54 μαζί με ανώνυμους Νεοϋορκέζους, μπαϊσέξουαλ, γκέι, τρανσέξουαλ μοντέλα, δημοφιλείς clubbers, αθλητές και απόφοιτους του… Χάρβαρντ.
Η ζωή του θρυλικού ιδιοκτήτη Steve Rubell, είναι ένα παραμύθι ποτισμένο με δόξα, ασύλληπτα χρήματα, γρήγορα αυτοκίνητα, εύκολες γυναίκες και διαθέσιμους… άντρες! Ο «Πασάς της Disco», όπως τον αποκαλούσαν διαγνώστηκε με AIDS, και πέθανε το 1989, μόλις 45 ετών.
Ο Steve Rubell ήταν ένας εξωστρεφής… κοντός, αλλά χαρισματικός μάστερ των «πωλήσεων». Ξεκίνησε από το τίποτα του Μπρούκλιν και έγινε ο άρχοντας της διασκέδασης στη Νέα Υόρκη. Όλοι οι διάσημοι τον προσκυνούσαν, είχε χρήματα που δεν ήξερε που να τα … κρύψει και οι paparazzi τον παρακαλούσαν για μια σπάνια φωτογραφία από το εσωτερικό του Studio 54.
«Θέλουμε bisexyal θαμώνες. Nα περνάνε καλά και να είναι όμορφοι!»
Ο Rubell έγινε σταρ σε χρόνο dt, αφού εκείνος ήταν η «πόρτα» του μαγαζιού, ενώ η μητέρα του μετρούσε τις εισπράξεις στο υπόγειο!
«Το κλειδί για ένα καλό πάρτι είναι να γεμίσεις ένα δωμάτιο με καλεσμένους πιο ενδιαφέροντες από σένα»! έλεγε ο «δαιμόνιος κοντός», όπως τον αποκαλούσαν.
Αμφισεξουαλικότητα, ιδιαίτερο ντύσιμο και ομορφιά, ήταν τα 3 στοιχεία που έπρεπε να διαθέτει κάποιος για να έχει τουλάχιστον μια ευκαιρία να τον διαλέξει ο Rubell. Το καψώνι, η ειρωνεία και η αλαζονεία ήταν κομμάτι του θρύλου της «πόρτας» και τον συντηρούσαν με κάθε τρόπο…. Οι ουρές έξω από το Studio 54 ήταν κάτι που η Νέα Υόρκη δεν έχει ξαναδεί από τότε.
Υπήρχαν άτομα που ποτέ δεν είδαν το εσωτερικό του κλαμπ και ήταν απ’ εξω κάθε βράδυ περιμένοντας μια ματιά του ιδιοκτήτη. Οι σχέσεις του ιδιοκτήτη με τους διάσημους εκείνης της περιόδου ανέβασαν τις μετοχές του στα ύψη. Ήταν το μέρος που έπρεπε να βρίσκεσαι, και αν έμπαινες μέσα σίγουρα θα χόρευες με την Grace Jones, τον Calvin Klein, τη Diana Ross και τον Michael Jackson.
Έξω από το κτίριο της οδού 254 West 54th του Μανχάταν, ο συνωστισμός ήταν καθημερινό φαινόμενο. Ξαφνικά, μέσα από τη ντισκοτέκ έβγαινε ο Rubell και με νευρικές κινήσεις έψαχνε μέσα στον κόσμο. «Εσύ και εσύ, μέσα», «Χρειάζεσαι καλύτερα ρούχα για να μπεις εδώ», «εσύ, πάρε το ταξί απέναντι, πήγαινε σπίτι να αλλάξεις και ξαναέλα», «γιατί δεν πας αλλού να πιεις ένα ποτάκι».
Οι γνωστότεροι θαμώνες του Studio 54 ήταν οι: Donna Summer, Sylvester, Dr. Buzzard’s Original Savannah Band, Amii Stewart, Anita Ward, France Joli, and The Ritchie Family, Frank Sinatra, Barbra Streisand, Diana Ross, Michael Jackson, Stevie Wonder, Grace Jones, Mick Jagger, Bianca Jagger, Dalí, Andy Warhol, Drew Barrymore, Brooke Shields, Calvin Klein, Cher, Liza Minelli, Rod Stewart και Woody Allen….
Ο Rubell κρατούσε ευχαριστημένους τους κακομαθημένους διάσημους πελάτες του, δίνοντάς τους δώρα, ποτά, ναρκωτικά και ό,τι άλλο ποθούσε η ψυχή τους. Στα γενέθλια της Bianca Jagger, πρώτης συζύγου του Mick Jagger έφερε ένα λευκό άλογο – γιατί είχε δει μια φωτογραφία της με άλογο στη Νικαράγουα. Της το έφερε στο μαγαζί και εκείνη το ίππευσε και μπήκε στην πίστα μαζί με τους θαμώνες. Στα γενέθλια του Andy Warhol, του έφερε έναν τενεκέ γεμάτο δολάρια… και εκείνος ενθουσιάστηκε!
Στον εορτασμό μιας πρωτοχρονιάς, διαβάζουμε, έριξαν 4 τόνους γκλίτερ στους πελάτες, για να ευχηθούν καλή χρονιά. Τα μπαλκόνια του club, ήταν γνωστά σημεία για one night stand, μεταξύ δύο ή περισσότερων ατόμων. Υπήρχε μάλιστα ένας απομονωμένος χώρος, που ονομαζόταν «Το δωμάτιο του Rubber», για τους VIP που ήθελαν να αποφύγουν τα φλας των φωτογράφων.
«Μόνο η μαφία βγάζει περισσότερα χρήματα από το Studio 54»
Το 1978, μόλις έναν χρόνο μετά τη μετατροπή του από θέατρο σε κέντρο νυχτερινής διασκέδασης, το Studio 54 είχε αποφέρει στον Rubell περισσότερα από 7 εκατομμύρια δολάρια, με τον ιδιοκτήτη να δηλώνει προκλητικά ότι «μόνο η Μαφία βγάζει πιο πολλά λεφτά»…
Τον Δεκέμβριο του 1978, το Studio 54 είχε μια έφοδο από την εφορία. Σύμφωνα με την αστυνομία τα χρήματα μαζί με αποδείξεις από την κατανάλωση ποτών στο κλαμπ ήταν χτισμένα σε τούβλα μέσα στο ταβάνι του γραφείου του. Σε δεύτερη έφοδο τον Δεκέμβριο του 1979 ανακάλυψαν ακόμα περισσότερα. Το ζευγάρι ιδιοκτητών τον Ιανουάριο του 1980, καταδικάστηκε σε τριάμισι χρόνια φυλακή και 20 χιλιάδες δολάρια έκαστος. Τον Φεβρουάριο του 1980, ο Rubell και ο Schrager πήγαν φυλακή και το Studio 54 πουλήθηκε τον Νοέμβριο του 1980, στο ποσό των 4.75 εκατομμυρίων δολαρίων.
Στα δεύτερα εγκαίνια, οι υψηλοί προσκεκλημένοι ήταν οι: Andy Warhol, Calvin Klein, Cary Grant, Lauren Hutton, Gloria Vanderbilt, Mark Gastineau, Gina Lollobrigida και Brooke Shields. Στην πραγματικότητα, όμως το τέλος της θρυλικής ντίσκο είχε φτάσει. Μετά από 33 μήνες λειτουργίας και αμέτρητα απερίγραπτα γλέντια, το Studio 54 μετατράπηκε σταδιακά σε στούντιο ηχογραφήσεων.
Το 1985, ο Rubell, που δεν είχε ποτέ δηλώσει ομοφυλόφυλος, ανακάλυψε ότι ήταν φορέας του HIV και κατόπιν νόσησε με AIDS. Ξεκίνησε να παίρνει το φάρμακο AZT, αλλά η ασθένειά του επιδεινώθηκε από τη χρήση ναρκωτικών και αλκοόλ, που επηρέασαν το ήδη επιβαρυμένο ανοσοποιητικό του σύστημα. Πεπτικά έλκη, ηπατική ανεπάρκεια και ηπατίτιδα. Πέθανε στις 25 Ιουλίου 1989, στα 45 του από σηπτικό σοκ λόγω του AIDS. Μαζί του και έμεινε μέχρι το τέλος ο σύντροφος του, Bill Hamilton.
Στην κηδεία του Rubell πήγαν πολλοί από τους διάσημους θαμώνες και φίλους του Studio 54, η Bianca Jagger, ο Calvin Klein ακόμα και ο Donald Trump. Είναι θαμμένος σε ένα όχι και τόσο γκλάμορους σημείο… στο Beth Moses Cemetery του Farmingdale, στη Νέα Υόρκη.
Επιμέλεια:Κατερίνα Νινιού
Πηγή:Life
