Έχουμε να κάνουμε με αλλοπρόσαλλη πολιτική είναι κι αυτό από τα πολιτικά τεχνάσματα του Τραμπ, τα οποία μόνον ο ίδιος μπορεί να εξηγήσει.
Ο Αμερικανός πρόεδρος, αφού απέσυρε τις ΗΠΑ από την συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν -παρά τις ευρωπαϊκές αντιρρήσεις- απείλησε την Τεχεράνη με «επιπτώσεις σαν τις οποίες ουδείς υπέφερε προηγουμένως».
Αυτό την περασμένη Κυριακή, απαντώντας στη δήλωση του Ιρανού προέδρου ότι οι ΗΠΑ «θα αντιμετωπίσουν την μητέρα όλων των μαχών». (Παραφράζοντας έτσι αντίστοιχη δήλωση του άλλοτε προέδρου Μπους για το Ιράκ).
Κι όμως την Δευτέρα, ο Τραμπ ανακοίνωσε πως επιθυμεί να συναντήσει τον Ιρανό πρόεδρο Ρουχανί, «χωρίς προϋποθέσεις, για την σύνταξη νέας συμφωνίας».
Κι αυτό νομίζει πως μπορεί να το επιτύχει, επιβάλλοντας ταυτόχρονα οικονομικά αντίποινα στο Ιράν, ώσπου η πολιτική ηγεσία της Τεχεράνης «εκλιπαρήσει για οίκτο». Με οδηγό όμως την ιστορία κάτι παρόμοιο δεν αναμένεται να συμβεί.
Περιμένοντας να δούμε που θα οδηγήσει το νέο διπλωματικό παιχνίδι του Τραμπ, απέναντι στο Ιράν, πληθαίνουν οι εικασίες ότι είναι έτοιμο το σχέδιο του προέδρου Τραμπ να βομβαρδίσει το Ιράν (με την βοήθεια του Ισραήλ), αποδεικνύοντας ότι η διεθνής επιθετική πολιτική των ΗΠΑ δεν έχει τέλος.
Στα τέλη της περασμένης εβδομάδας στελέχη της αυστραλιανής κυβέρνησης Turnbull, υποστήριζαν στην Australian Broadcasting Corporation (ABC) πως «η διακυβέρνηση Τραμπ προετοιμάζεται να αρχίσει να βομβαρδίζει τις ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις πιθανότατα από τις αρχές του επόμενου μήνα (Αυγούστου», καθώς και ότι «η Αυστραλία είναι έτοιμη να συνεργασθεί ώστε να προσδιορισθούν οι στόχοι».
Η πληροφορία διέρρευσε λίγο μετά την δημοσίευση tweet από τον Ντόναλντ Τραμπ όπου με κεφαλαία γράμματα απειλούσε τον Ιρανό πρόεδρο Χασάν Ρουχανί ότι « στην περίπτωση που απειλήσει πάι τις ΗΠΑ, θα υποφέρει επιπτώσεις παρόμοιες με τις οποίες ελάχιστοι στην ιστορία έχουν υποστεί προηγουμένως».
Η τωρινή εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, ακολουθεί τον δρόμο ότι είναι πάρα πολύ ισχυρή δύναμη για να κάνει οποιαδήποτε παραχώρηση στην Τεχεράνη. Παρ΄όλο που το Ιράν – σε σύγκριση με την Κορεά – δεν διαθέτει πυρηνικά όπλα. Απλώς κάποια στιγμή θα μπορούσε να αποκτήσει.
Αλλά υπάρχει κι άλλος λόγος που η διακυβέρνηση Τραμπ δεν επιθυμεί να δείξει ότι «επιδιώκει καλύτερη συμφωνία», επειδή κάτι τέτοιο θα προκαλούσε μεγάλη δυσαρέσκεια στους στενούς συμμάχους της Ουάσινγκτον, το Ισραήλ και την Σαουδική Αραβία.
Και επειδή οι ΗΠΑ θα ήταν ως να αναγνώριζαν πως το Ιράν μπορεί να καθίσταται περιφερειακή δύναμη στην περιοχή.
Πλησιάζει η τελική μάχη στη Συρία;
Χάρη στον Ντόναλντ Τραμπ, όλα έχουν τελειώσει πια για τους «επαναστάτες» στη Συρία, που έχουν πια εγκαταλειφθεί για τα καλά από τους Αμερικανούς που τους εφοδίαζαν, μετά από τις μυστικές διαβουλεύσεις με τον πρόεδρο Πούτιν στο Ελσίνκι», υποστηρίζει ο Robert Fisk στη βρετανική Independent.
Πριν τρεις εβδομάδες οι Αμερικανοί ενημέρωσαν τους αντικαθεστωτικούς αντάρτες στη νοτιοανατολική Συρία, δίπλα στα κατεχόμενα από το Ισραήλ υψίπεδα του Γκολάν, ότι πλέον θα πρέπει να βασίζονται στις δικές τους δυνάμεις και δεν θα πρέπει να αναμένουν αμερικάνικη στρατιωτική βοήθεια.
Ακόμη και τα περιβόητα αμφιλεγόμενα «Λευκά Κράνη», (ήρωες για τους δυτικούς, προβοκάτορες για την Δαμασκό και τους Ρώσους), φυγαδεύτηκαν μαζί με τις οικογένειές τους από τις γραμμές των αντικαθεστωτικών ανταρτών από τους Ισραηλινούς, για να βρουν καταφύγιο στην Ιορδανία.
Αλλά και οι Ισραηλινοί πήραν αυτό που επιθυμούσαν: Την ρωσική υπόσχεση πως οι Ιρανοί θα μείνουν μακριά από το Γκολάν.
Και οι Ιρανοί όμως, πήραν κι αυτοί την υπόσχεση του Πούτιν για επένδυση $50 δισεκατομμυρίων για την ιρανική πετρελαϊκή και βιομηχανία φυσικού αερίου. Με τον τρόπο αυτό αποζημιώθηκαν για την συμμετοχή τους στον πόλεμο της Συρίας.
Από την άλλη ο συριακός κυβερνητικός στρατός που αυτές τις ημέρες πολεμά τις ισλαμικές ριζοσπαστικές ομάδες που δεν έχουν παραδοθεί γύρω από την Ντέραα, θα επιστρέψει στα σύνορα (για το Ισραήλ), ζώνη κατάπαυσης του πυρός από τον ΟΗΕ, στο Γκολάν όπου βρίσκονταν το 2011, πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στη Συρία
Μ΄ αυτό τον τρόπο θα επιλυθεί και το αποκαλούμενο «Νότιο Μέτωπο» να παραμένει σε αμφιβολία η κατάσταση στα περίχωρα του Idlib και η πόλη Ράκα, την οποία κατέχουν αντικαθεστωτικοί.
«Αν δεν έχει ήδη επιλυθεί ήδη και αυτό το ζήτημα από τους Πούτιν και Τραμπ», όπως γράφει ο Φισκ.
Και θα πρέπει να αναμένονται με ρωσική διαμεσολάβηση διαπραγματεύσεις ανάμεσα στους αντάρτες και τους κυβερνητικούς για την επίλυση του προβλήματος στο Ιντλίμπ.
Δύσκολη υπόθεση μια και εκεί έχουν καταφύγει με τις οικογένειές τους όσοι εγκατέλειψαν την Ghouta και την Yarmouk μετά από ρωσική μεσολάβηση.
Και επειδή ούτε η Μόσχα σχεδιάζει να δεχθεί Ισλαμιστές να καταφύγουν στην Τσετσενία, αλλά ούτε και η Τουρκία να τους υποδεχθεί την Ανατολία.
Έτσι καθυστερεί η «τελευταία μάχη», που θα ανοίξει το δρόμο της επιστροφής των πέντε εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων στα σπίτια τους, παρ΄όλο που οι Ρώσοι έχουν ήδη εγγυηθεί «ασφαλή επιστροφή».
Σύνταξη Κώστας Μπετινάκης
