Ένα σχεδόν ολόκληρο απολίθωμα ενός θαλάσσιου δεινόσαυρου ανακαλύφθηκε πριν από πενήντα χρόνια σε μια παραλία στο «Isle of Skye» στα δυτικά της Σκωτίας. Για κάποιο λόγο, αυτό το εύρημα, ηλικίας 170 εκατομμυρίων ετών, εισήχθη στο υπόγειο ενός μουσείου, όπου και παρέμεινε έως και σήμερα χωρίς όμως να επιτραπεί σε κανέναν γεωδίφη να εξετάσει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά του.
Τώρα όμως έρχεται στο φως, μία έρευνα επιστημόνων κρυπτοζωολογίας του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου (πρωτεύουσα της Σκωτίας), που επιδιώκουν να δώσουν μια λύση στο μυστήριο του… ζωντανού θρύλου από το 1930 κι έπειτα, του «Τέρατος του Λοχ Νες».
Η μελέτη του λειψάνου αυτού, πιστεύεται ότι μπορεί να οδηγήσει σε μία μεγάλη αποκάλυψη για τον θαλάσσιο δεινόσαυρο, στην περίπτωση που όντως αυτό, αποτελεί ολόκληρο σκελετικό στοιχείο του οργανισμού του, είτε τμήμα αυτού.
Και οι εξηγήσεις που δίνει η νέα αυτή έρευνα, σε πρώτη φάση τουλάχιστον για την προέλευσή του, δείχνουν πειστικές.
Σύμφωνα με τις επίσημες δημοσιεύσεις της ομάδος των επιστημόνων και πληροφορίες της «letelegramme» το απολίθωμα, παρουσιάζει μια περίεργη ομοιότητα με δεινοσαύρους ύψους 10 μέτρων και απ ‘ότι φαίνεται μπορεί να είναι μέρος της οικογένειας των ιχθυόσαυρων (από την οικογένεια των δελφινιών), που εμφανίστηκαν 250 εκατομμύρια χρόνια πριν και εξαφανίστηκαν 160.000.000 χρόνια αργότερα.
Οι ερευνητές πιστεύουν, πως επρόκειτο για γιγαντιαίο πλησιόσαυρο που όντως, σύμφωνα και με αρχαιολογικές μελέτες, πέρασε κάποια στιγμή από την περιοχή της λίμνης Νες της βόρειας Σκωτίας, 13 αιώνες πριν και δεν αποκλείουν αυτός, να ήταν το λεγόμενο «Τέρας του Λοχ Νες».
Το θρυλούμενο θαλάσσιο ερπετό απαντάται συχνά και με το όνομα Νέσι.
Μέχρι τώρα εθεωρείτο πως προερχόταν από το γένος των θαλάσσιων ερπετών της τάξεως των σαυροπτερύγιων, που έχει εξαφανιστεί.
Η πρώτη τοπικά καταγραμμένη παρατήρηση του «Τέρατος» έλαβε χώρα το 1868 και τότε γινόταν λόγος για ένα τεράστιο ψάρι, αλλά το 1933, η κυρία MacKay ανέφερε ότι είδε ένα τεράστιο πλάσμα να χοροπηδά στη λίμνη. Η έξαρση στις θεάσεις πάντως παρατηρήθηκε την περίοδο 1933-34 μετά και από τον τελευταίο μεγάλο σεισμό στην περιοχή.
Ο ερευνητής Κάμπελ πιστεύει πάντως, ότι παρά τις επιστημονικές εξηγήσεις οι μύθοι πάντα θα γίνονται εύκολα πιστευτοί, γιατί οι άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν σε αυτούς και σήμερα, όπως είπε.
