Επί τέσσερα ολόκληρα χρόνια, η Χίλαρι Κλίντον έμοιαζε να έχει αφήσει το παρελθόν της πίσω της. Η δημοτικότητά της στο εξωτερικό ήταν ανάλογη της εκτίμησης που έτρεφε στο εσωτερικό για τη λεπτότητα με την οποία έθαψε το «τσεκούρι του πολέμου» με τον Ομπάμα. Οι Αμερικανοί θαυμάζουν τους πολιτικούς που δείχνουν να είναι υπεράνω της πολιτικής. Και η Κλίντον έμοιαζε να ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Μέχρι τη στιγμή που παραιτήθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών για να προετοιμάσει την υποψηφιότητά της για την προεδρία. Από τότε χάνει έδαφος. Και οι Δημοκρατικοί φοβούνται ότι τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη.
Όπως κάθε «σκάνδαλο» της Κλίντον, έτσι και η αποκάλυψη ότι χρησιμοποιούσε ιδιωτικό λογαριασμό για την επίσημη ηλεκτρονική της αλληλογραφία έμοιαζε αρχικά μάλλον ανώδυνη. Η πρώην υπουργός Εξωτερικών τυπικά δεν παρανομούσε όταν χρησιμοποιούσε έναν ιδιωτικό λογαριασμό. Είναι μάλιστα πιθανό ο ιδιωτικός της σέρβερ να είναι πιο ασφαλής από το πορώδες σύστημα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Για τους αντιπάλους της, όμως, και μόνο η ύπαρξη ιδιωτικών e-mail αποτελεί ένδειξη συνωμοσίας. Δείχνει επίσης ότι η Χίλαρι παίζει με διαφορετικούς κανόνες από τους άλλους. Ακόμη και ο πρόεδρος Ομπάμα χρησιμοποιεί επίσημα e-mail. Οι διώκτες της Χίλαρι δεν πρόκειται να σταματήσουν αν δεν δοθεί στη δημοσιότητα όλη η αλληλογραφία της.
Όπως γράφει ο Εντουαρντ Λιους στους Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, η Κλίντον βρίσκεται αντιμέτωπη με τρία προβλήματα. Το ένα είναι ότι το Δημοκρατικό Κόμμα πάσχει από μια κόπωση με τους Κλίντον. Προς το παρόν, οι Δημοκρατικοί δεν έχουν άλλη επιλογή . Και η πιθανότητα ένας άγνωστος από το Ιλινόι με μουσουλμανικό μεσαίο όνομα να εισβάλει στην πολιτική σκηνή είναι μάλλον μικρή. Γεγονός είναι όμως ότι, ακόμη και μεταξύ των ένθερμων υποστηρικτών της Χίλαρι, δεν υπάρχει μεγάλος ενθουσιασμός.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι η Χίλαρι αγωνίζεται εναντίον του εαυτού της. Και οι Κλίντον είναι γνωστό ότι αποδίδουν καλύτερα όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο. H καλύτερη στιγμή του Μπιλ ήταν όταν τον είχαν ξεγράψει το 1991 κι εκείνος επανήλθε δριμύτερος. Η καλύτερη στιγμή της Χίλαρι ήταν το 2008, όταν είχε χάσει πολύ έδαφος από τον Ομπάμα και αγωνιζόταν για την τιμή της: άρχισε να κερδίζει τη μια πολιτεία μετά την άλλη, αλλά ήταν πια αργά. Αυτή τη φορά, μοιάζει να μην έχει αντίπαλο. Για μια ακόμη φορά είναι η «αναπόφευκτη υποψήφια». Αν δεν κερδίσει όμως όλες τις προκριματικές εκλογές με πειστικό τρόπο, οι καρχαρίες θα μυρίσουν αίμα.
Το τρίτο πρόβλημα της Χίλαρι είναι οι σχέσεις της με τα μέσα ενημέρωσης. Ως Πρώτη Κυρία, έγινε στόχος των πιο βρώμικων επιθέσεων που έχουν γίνει ποτέ εναντίον πολιτικού προσώπου στην Αμερική. Βιβλία ολόκληρα γράφτηκαν για το πώς οι Κλίντον δολοφόνησαν τους αντιπάλους τους και λεηλάτησαν τα δημόσια ταμεία. Υπήρξε όμως και θεμιτή δημοσιογραφική κριτική. Από ένα σημείο και μετά, η Χίλαρι δεν μπορούσε πια να δει τη διαφορά.
Υπάρχουν ενδείξεις ότι έχει διορθώσει μερικές από τις κακές της συνήθειες. Η επιλογή του Τζον Ποντέστα ως επικεφαλής της εκστρατείας της θα ήταν ένα καλό βήμα. Ο Ποντέστα βοήθησε πολύ τον Κλίντον όταν ενεπλάκη στο σκάνδαλο Λιουίνσκι. Θα το κάνει και για τη σύζυγό του τώρα που κατηγορείται πως όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών, πολλές ξένες κυβερνήσεις από το Αζερμπαϊτζάν ως το Κατάρ έδωσαν χρήματα στο Ιδρυμα Κλίντον. Αν αποδειχθεί από τα e-mail της ότι διευκόλυνε αυτές τις δωρεές, το πλήγμα θα μπορούσε να είναι μοιραίο.
Οι Δημοκρατικοί θα πρέπει να δέσουν τις ζώνες τους και να βάλουν ακουστικά, καταλήγει ο αρθρογράφος των Φαϊνάνσιαλ Τάιμς. Οι επόμενοι 18 μήνες αναμένονται θορυβώδεις…
