Του Κώστα Μπετινάκη
H ρωσική κυβέρνηση κάνει συνεχώς το ίδιο λάθος για να πάρει μονότονα την ίδια απάντηση: κάνει συμφωνίες με την Ουάσινγκτον και η αμερικανική κυβέρνηση πάντοτε τις αθετεί. Το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει και με την πρόσφατη περιβόητη συμφωνία για την ειρήνευση στον αμερικανοκίνητο πόλεμο στη Συρία.
Πριν ακόμη στεγνώσει η μελάνη στο κείμενο που υπέγραψαν οι υπουργοί Εξωτερικών ΗΠΑ και Ρωσίας, τα αμερικανικά γεράκια έστειλαν τα βομβαρδιστικά τους εναντίον δυνάμεων του συριακού στρατού, «εξουδετέρωσαν κάπου 100» και έβγαλαν από τη δύσκολη θέση τους τζιχαντιστές που -δήθεν- αποκαλούν τρομοκράτες.
Ήταν, άραγε, η απάντηση του Πενταγώνου στην αιφνιδιαστική κίνηση του 2015, όταν η ρωσική αεροπορία είχε αρχίσει τις επιχειρήσεις εναντίον των τζιχαντιστών του Iσλαμικού Χαλιφάτου (ISIS-Daesh), δίνοντας στον συριακό κυβερνητικό στρατό την ευκαιρία να αναλάβει και πάλι πρωτοβουλίες. Οι Ρώσοι, όμως, λειτουργούσαν έπειτα από αίτημα της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας, την οποία -για καθαρά δικούς τους λόγους- έχουν βάλει στόχο να ανατρέψουν οι ΗΠΑ.
Ύστερα ήρθε και η αποστολή αμερικανικών ειδικών δυνάμεων στη Συρία, κάνοντας πλέον περίπλοκη την επιχείρηση των ρωσικών βομβαρδιστικών.
Η Ρωσία θα έπρεπε να ειδοποιεί για τις σχεδιαζόμενες επιχειρήσεις της όχι μόνον τους Αμερικανούς αλλά και τους Τούρκους που έχουν κι αυτοί αυθαίρετα εισβάλει στη Συρία -δήθεν εναντίον του ISIS, αλλά στην πραγματικότητα εναντίον των Κούρδων, τους οποίους θεωρητικά τουλάχιστον υποστήριζαν οι ΗΠΑ.
Μπερδεμένη ιστορία; Όχι, καθαρά γεωπολιτικό παιχνίδι που για να το κατανοήσουμε απαιτείται γνώση των απώτερων κυβερνητικών σχεδιασμών της Ουάσινγκτον, όπως είχε αποκαλύψει και το WikiLeaks.
Πάντοτε όμως, όταν δείχνουν να παίρνουν το πάνω χέρι οι κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας, κάτι απρόοπτο συμβαίνει.
Απορίας άξιον είναι γιατί οι Ρώσοι που είδαν ότι σχεδόν είχαν κερδίσει τον πόλεμο οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις κάθισαν στο τραπέζι των «ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων».
Δεν γνώριζαν, δηλαδή, ότι απώτερο αμερικανικό σχέδιο είναι να οδηγηθεί κι η Συρία (αν και δεν απέχει πολύ) στη χαώδη κατάσταση που επικρατεί στο Ιράκ, το Αφγανιστάν ή κι ακόμη χειρότερα στη Λιβύη. Τι θεάρεστο έργο πρόσφεραν οι αμερικανικές επεμβάσεις σ’ αυτές τις χώρες;
Εκτός αν υπάρχει εξήγηση που κρύβεται σε κάποιες μυστικές συμφωνίες που σχετίζονται με τον εκβιασμό του ΝΑΤΟ να στρατοπεδεύει στα ρωσικά σύνορα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία στη σφαίρα των «συνωμοσιολόγων». Δεν παύει όμως να είναι συνέχεια μιας παλιάς ιστορίας: η διακυβέρνηση Τζορτζ Μπους είχε παραβιάσει τη συνθήκη ΑΒΜ (αντιβαλλιστικών πυραύλων) έχοντας αποσυρθεί, αλλά η διακυβέρνηση Ομπάμα τοποθετεί πυραύλους στα ρωσικά σύνορα.
Χαρακτηριστικό είναι πως, όπως αποκάλυψε ο αντιπρόσωπος της Ρωσίας στον ΟΗΕ Vitaly Churkin, «οι ΗΠΑ δεν άφησαν να μοιρασθεί στους δημοσιογράφους το κείμενο της συμφωνίας για την κατάπαυση του πυρός στη Συρία, ενώ η Ρωσία ήθελε τη δημοσιοποίησή του».
Και ο Churkin εξέφρασε αμφιβολίες για το αν τελικά οι ΗΠΑ επιτρέψουν στο Συμβούλιο Ασφαλείας να βγάλει απόφαση που θα στηρίζει τη συμφωνία αυτή.
Υπάρχουν και κάποια περιστατικά που δημιουργούν έντονες αμφιβολίες για την επίσημη αμερικανική εκδοχή του «μας συγχωρείτε, λάθος» για την αεροπορική επιδρομή εναντίον των Σύρων στρατιωτών στο Deir ez-Zor.
Η πολιορκία της πόλης και η μάχη εναντίον των τζιχαντιστών του Daesh κρατάει καιρό.
Το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας ανακοίνωσε τη Δευτέρα ότι αυξάνονται σε τέσσερα τα σημεία παρακολούθησης για την τήρηση της εκεχειρίας στη Συρία στις περιοχές γύρω από το Χαλέπι.
H εκπρόσωπος του ρωσικού Υπ. Εξωτερικών Maria Zakharova προσκάλεσε την αντιπρόσωπο των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Samantha Power να επισκεφθεί τη Συρία για να δει ιδίοις όμμασι τι σημαίνει «ντροπή».
Η δήλωση αυτή έρχεται σε απάντηση προς την Αμερικανίδα διπλωμάτη που χαρακτήρισε «ντροπή» τον ρωσικό υπαινιγμό ότι «οι ΗΠΑ στηρίζουν το ISIS».
