Βίαιο θάνατο βρήκε ο συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας μέσα στο σπίτι του τα ξημερώματα του Σαββάτου στην Κυψέλη.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Toν στραγγάλισαν με τα χέρια, αναφέρεται στο ιατροδικαστικό πόρισμαΣύμφωνα με τους ιατροδικαστές Νίκο Καρακούκη και Χριστίνα Τσάκωνα, οι οποίοι διενήργησαν νεκροψία-νεκροτομή στη σορό του Κουμανταρέα, ο συγγραφέας έφερε βαριές κακώσεις στο κεφάλι και στην κοιλιά.

«Ο δράστης τον στραγγάλισε με τα χέρια. Επήλθε εσωτερική αιμορραγία. Πρόκειται για ανθρωποκτονία» αναφέρεται στο ιατροδικαστικό πόρισμα του κ. Καρακούκη που μίλησε στο zougla.gr.

Αξίξει να σημειωθεί ότι με παρόμοιο τρόπο στις 27 Αύγουστου 1988 είχε δολοφονηθεί στο σπίτι του ο συγγραφέας Κώστας Ταχτσής * (Έλληνας λογοτέχνης της λεγόμενης μεταπολεμικής γενιάς) στον Κολωνό. H αδελφή του τον βρήκε δολοφονημένο στο πάτωμα της κατοικίας του.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Η αστυνομία δεν μπόρεσε ποτέ να διαλευκάνει το έγκλημα. Η ιατροδικαστική εξέταση έδειξε μόνον ότι ο θάνατος είχε επέλθει από στραγγαλισμό περί τα δύο εικοσιτετράωρα νωρίτερα.

Το χρονικό της δολοφονίας του Κουμανταρέα

Στο πένθος έχει βυθιστεί ο κόσμος των γραμμάτων και των τεχνών μετά την είδηση πως ο Μένης Κουμανταρέας εντοπίστηκε νεκρός.

Το άψυχο σώμα του συγγραφέα εντοπίστηκε μέσα στο διαμέρισμά του επί της οδού Ζακύνθου 3 περίπου στις 00.45 από τον ανιψιό του Το άψυχο σώμα του 83χρονου συγγραφέα βρέθηκε από τον ανιψιό του περίπου στις 00.45 μέσα στο διαμέρισμά του επί της οδού Ζακύνθου 3.

Την προανάκριση τη διενεργεί η Διεύθυνση Ασφάλειας Αττικής.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ

Πρώτες εικόνες έξω από το σπίτι του Μένη Κουμανταρέα…

Παρακολουθήστε τον Μένη Κουμανταρέα να διαβάζει έργα του…

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Γεννημένος στην Αθήνα το 1931, ο Μένης Κουμανταρέας, εκτός από την πεζογραφία, είχε ασχοληθεί με την αρθρογραφία και τις μεταφράσεις.

Ήταν γιος του τραπεζικού και χρηματιστή Αντώνη Κουμανταρέα. Αποφοίτησε από το Πρότυπο Λύκειο Αθηνών και στη συνέχεια σπούδασε νομικά και φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε για 20 χρόνια ως υπάλληλος ναυτιλιακών και ασφαλιστικών εταιρειών.

Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίζεται το 1962 με τη συλλογή διηγημάτων «Τα μηχανάκια». Κείμενά του δημοσιεύτηκαν σε πολλά λογοτεχνικά περιοδικά: «Εκλογή», «Επιθεώρηση Τέχνης», «Τραμ», «Ηριδανός», «Ο Ταχυδρόμος», «Οδός Πανός» κ.ά. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε στην αντιστασιακή έκδοση «18 κείμενα». Το έργο του με τίτλο «Αρμένισμα» αποτέλεσε αφορμή για να οδηγηθεί τέσσερις φορές σε δίκη. Το 1967 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (για το «Αρμένισμα») και το 1976 με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (για τη «Βιοτεχνία υαλικών»). Το ίδιο βραβείο τού απονεμήθηκε και το 2002 για το διήγημα «Δύο φορές Έλληνας». Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, στα γαλλικά και στα γερμανικά. 

Ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και πρώην μέλος -τη δεκαετία του ’80- του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, θεωρείται από τους πιο βιωματικούς συγγραφείς του δεύτερου μισού του 20ού αι. Τοποθετείται στη λεγόμενη δεύτερη μεταπολεμική γενιά της ελληνικής πεζογραφίας και το έργο του χαρακτηρίζεται από τον έντονο ρεαλισμό και την τάση του να απεικονίζει με γλαφυρό τρόπο καθημερινές καταστάσεις.

Το τελευταίο του μυθιστόρημα ήταν «Ο Θησαυρός του χρόνου», που εκδόθηκε το 2014, ενώ μόλις πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Τόπος» η αλληλογραφία του με τον Βασίλη Βασιλικό, υπό τον τίτλο «Νεανική αλληλογραφία 1954-1960».

Τα κύρια έργα του

• Τα μηχανάκια (1962), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
• ΦΕΞΗΣ (1970), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
• Το αρμένισμα (1967), εκδ. ΕΣΤΙΑ
• Τα καημένα (1972) εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
• Βιοτεχνία υαλικών (1975), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
• Η κυρία Κούλα (1978), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
• Το κουρείο (1979), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ

• Σεραφείμ και Χερουβείμ (1981), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
• Ο ωραίος λοχαγός (1982), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
• Η φανέλα με το εννιά (1986), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ (μεταφέρθηκε επίσης στον κινηματογράφο)
• Πλανόδιος σαλπιγκτής (1989), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ

• Η συμμορία της άρπας (1993), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
• Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω (1996), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
• Η μέρα για τα γραπτά κι η νύχτα για το σώμα (1999), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ

• Δυο φορές Έλληνας (2001), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
• Νώε (2003), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
• Η γυναίκα που πετάει (2006), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
• Θυμάμαι τη Μαρία (2007), εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ
• Το show είναι των Ελλήνων (2008), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
• Σ’ ένα στρατόπεδο άκρη στην ερημιά (2009), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ

• Ξεχασμένη Φρουρά (2010), εκδ. ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ
• Οι αλεπούδες του Γκόσπορτ (2011), εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
• Θάνατος στο Βαλπαραΐζο (2013), εκδ. ΠΑΤΑΚΗΣ
• Ο θησαυρός του χρόνου (2014), εκδ. ΠΑΤΑΚΗΣ

Την Τρίτη (14.00) θα γίνει η κηδεία του λογοτέχνη Μένη Κουμανταρέα στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

*H δολοφονία του Ταχτσή

Ο Κώστας Ταχτσής ήταν ποιητής και συγγραφέας της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς. Το μοναδικό μυθιστόρημά του «Το τρίτο στεφάνι», που εκδόθηκε το 1962, σφράγισε την ελληνική λογοτεχνία.

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 8 Οκτωβρίου 1927. Ο πατέρας του Γρηγόριος και η μητέρα του Έλλη (το γένος Ζάχου) κατάγονταν από την Ανατολική Ρωμυλία. Σε ηλικία επτά ετών, μετά τον χωρισμό των γονιών του, έφυγε για την Αθήνα με τη γιαγιά του.

Στην Αθήνα πέρασε τα μαθητικά και εφηβικά του χρόνια, και γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου φοίτησε για δύο χρόνια. Είχε προηγηθεί μία αίτησή του στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων, χωρίς επιτυχία, λόγω ασθένειάς του και αδυναμίας να παραστεί στις εξετάσεις. Το 1947 κατατάχτηκε στο στρατό κι έφθασε ως τον βαθμό του εφέδρου ανθυπολοχαγού. Στη συνέχεια εργάστηκε ως γραμματέας του Αμερικανού επόπτη στο υδροηλεκτρικό έργο του Λούρου.

Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1951 με την ποιητική συλλογή «Ποιήματα» και ακολούθησε τον επόμενο χρόνο η συλλογή «Τα μικρά ποιήματα». Τα δύο αυτά έργα του τα αποκήρυξε σιωπηλά αργότερα. Μέχρι το 1956 κυκλοφόρησε ακόμα τρεις ποιητικές συλλογές: «Περί ώραν δωδεκάτην» (1953), «Η Συμφωνία του Μπραζίλιαν» (1954) και «Καφενείον το Βυζάντιον» (1956). Η ποίησή του κινείται στο πλαίσιο της καθημερινής ζωής και χαρακτηρίζεται από έντονα λυρική διάθεση. Την ίδια περίοδο συνδέθηκε φιλικά με τους Οδυσσέα Ελύτη, Νίκο Γκάτσο και Ανδρέα Εμπειρίκο. Το 1954 έφυγε για την Αγγλία, όπου έμεινε ως το καλοκαίρι του επόμενου χρόνου. Επέστρεψε στην Αθήνα και ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη διδασκαλία της αγγλικής γλώσσας.

Από την άνοιξη του 1956 έως τον Δεκέμβρη του 1964 περιπλανήθηκε σε διάφορα μέρη του κόσμου (Γερμανία, Αυστρία, Αφρική, Αυστραλία), με ενδιάμεσες επιστροφές στην Ελλάδα.

Ο Ταχτσής είχε να παρουσιάσει και πλούσιο μεταφραστικό έργο. Μετέφρασε έργα συγγραφέων, όπως τη «Φιλουμένα Μαρτουράνο» του Εντουάρντο ντε Φίλιπο, καθώς και πολλές κωμωδίες του Αριστοφάνη. Για τη μεταφραστική του εργασία στον Αριστοφάνη είχε επικριθεί από την κριτική για πολλές μεταφραστικές ελευθεριότητες και αυθαιρεσίες.

Κατά δήλωσή του ομοφυλόφιλος, ο Κώστας Ταχτσής δολοφονήθηκε άγρια, σε ηλικία 61 ετών, κάτω από άγνωστες συνθήκες στο σπίτι του στον Κολωνό, σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση. Το έγκλημα παραμένει ακόμα ανεξιχνίαστο και ο δράστης του ασύλληπτος.

σχόλια αναγνωστών
oδηγός χρήσης
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: #δολοφονία #Κουμανταρέας