Mάκης Τριανταφυλλόπουλος
Αφήσαμε να παρέλθει ένα λογικό χρονικό περιθώριο, προκειμένου να βεβαιωθούμε για τις αντιδράσεις των κομμάτων και του Τύπου, σε σχέση με την αντιμετώπιση του συναρπαστικού διαλόγου Μαρινάκη Καραμήτσου, που είδε το φως της δημοσιότητας από την ηλεκτρονική εφημερίδα μας.
Νομίζω ότι και ο πλέον αδαής έχει αντιληφθεί τι συμβαίνει.
Θα σας τα πω χοντρά, έτσι όπως πρέπει να λέει κανείς τα πράγματα, όταν η κατάσταση φθάνει στο απροχώρητο.
Οι κυβερνώντες και οι παρατρεχάμενοί τους, επιχειρηματίες, εκδότες, καναλάρχες, δημοσιογράφοι και
πολιτικάντηδες, αντιμετωπίζουν τον κόσμο σαν μαλακισμένη πλαστελίνη, που την κάνεις ό,τι θέλεις, όπως θέλεις, όποτε θέλεις.
Πετάνε τη μπάλα στην εξέδρα, αφήνουν και τους αυλικούς τους να παίξουν το παιχνίδι της προπαγάνδας, λένε πέντε αρλούμπες -πολλοί θα τσιμπήσουν- με τη σιγουριά ότι σε λίγο θα έχει ξεχαστεί το θέμα και έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.Τα μπάνια του λαού είναι κοντά…
Πάμε λοιπόν να κάνουμε έναν σωστό απολογισμό, για να καταλάβουμε τι ακριβώς συμβαίνει.
Στο zougla.gr θεωρούμε ότι απευθυνόμαστε σε ένα προπονημένο κοινό, το οποίο δεν καταπίνει ό,τι του σερβίρουν. Παρακολουθούμε τις αντιδράσεις σας, παίρνουμε τα μηνύματά σας, αφουγκραζόμαστε τις επιθυμίες σας, διαβάζουμε την ψήφο σας σωστά και έντιμα, άλλωστε γι’ αυτό γίνονται οι διαδικτυακές ψηφοφορίες και προσπαθούμε υπεύθυνα να ανταποκρινόμαστε στον ρόλο μας, ο οποίος δεν είναι άλλος από εκείνον της συνεχούς ενημέρωσης.
Σιώπησαν άπαντες για ένα θέμα, που όμοιό του σε οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα, θα είχε αναστατώσει τους πάντες.
Ένας εκδότης και ένας εφοπλιστής οργάνωναν συνωμοτικά απ’ ό,τι φαίνεται την αποστολή «30 βιβλίων» που αφορούσε στον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μετέπειτα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα. Κάτι που δεν ήταν ούτε νόμιμο, ούτε πεντακάθαρο.
Να τακτοποιήσουν για λογαριασμό του «30 βιβλία» με αποστολέα έναν αγνώστου σε εμάς ταυτότητος «γιατρό» εφ’ όσον δεν ανέφεραν το όνομά του.
Τι ακριβώς ήταν αυτά τα «30 βιβλία»;
Ο Ιταλός δημοσιογράφος Francesco De Palo έγραψε χθες χαρακτηριστικά στην εφημερίδα Il Giornale: «Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά εάν ήταν βιβλία, άλογα ή δωροδοκία. Μοιάζει όμως η όλη υπόθεση, να είναι συνυφασμένη με εκείνη των λογαριασμών του Παναμά».
Για να μάθουμε ως οφείλουμε λοιπόν, τι ακριβώς ήταν, έπρεπε να ψάξουμε κι αυτό πράξαμε. Εμείς όμως μόνον. Οι υπόλοιποι;
Πριν πάμε στους υπόλοιπους, οφείλουμε να αναρωτηθούμε τι κάνουν οι θεσμοί. Με λίγα λόγια τι κάνει η δικαιοσύνη και ο πολιτικός κόσμος.
Εδώ το πρόβλημα είναι τεράστιο.
Για τα μέσα θα μιλήσουμε αργότερα. Για τους ολιγάρχες, τους εφοπλιστές, τους εκδότες και τους καναλάρχες.
Πρέπει πρώτα να απευθυνθούμε στην επίσημη πολιτεία και τα όργανά της. Να καταλάβουμε σε ποιο περιβάλλον ζούμε, να σιγουρευτούμε ότι έχουμε να κάνουμε με κάτι συγκεκριμένο.
Με οργανωμένο κράτος, που διαθέτει όργανα και θεσμούς, ή με προτεκτοράτο, φέουδο ή κάτι διαφορετικό.
Για τους Ψυχάρηδες, τους Μαρινάκηδες, τους Κοντομηνάδες, τους Μελισσανίδηδες, τους Βαρδινογιάννηδες, τους Βγενόπουλους, τους Καραμήτσους και τους Τριανταφυλλόπουλους γιατί όχι, ας μιλήσουμε μετά.
Ξεκινάει λοιπόν το πανηγύρι με μία υποκλοπή της ΕΥΠ, που ξεφεύγει από τη δικογραφία και φθάνει στα χέρια του δημοσιογράφου. Τι την κάνει ο δημοσιογράφος;
Μία εκδοχή είναι να μην ανοίξει τον φάκελο, να αποστρέψει το βλέμμα του, θεωρώντας παράνομο το υλικό, όπως έκανε κι ο Βενιζέλος με τη λίστα Λαγκάρντ και να τον επιστρέψει στη δικαιοσύνη.
Δεν είναι όλοι οι δημοσιογράφοι διεστραμμένοι, αλλά δεν είναι κι όλοι δημοσιογράφοι…
Η άλλη είναι να ακούσει την συνομιλία, να την διαβάσει, να την κατανοήσει και να διαπιστώσει με μεγάλη έκπληξη ότι περιλαμβάνει μία είδηση «φωτιά».
Να κουβεντιάζουν δύο τύποι άσχετοι με τον ΣΥΡΙΖΑ, φαινομενικά τουλάχιστον άσχετοι, ένας δεξιός εφοπλιστής και ένας κεντροδεξιός εκδότης για «βιβλία» που θα έδιναν στον Τσίπρα, δεν είναι συνηθισμένο φαινόμενο, ούτε συμβαίνει καθημερινά.
Σ’ αυτή τη φωτιά ρίξαμε λάδι, αλλά οι πυροσβέστες των θεσμών (Παπαγγελόπουλος και λοιποί)
έσπευσαν να τη σβήσουν. Αυτό έλειπε, να αφήσουν να φουντώσει η φωτιά, για να παριστάνουν τους Αναστενάρηδες στη συνέχεια.
Οι υπόλοιποι, κόμματα, κινήματα, πολιτικές οργανώσεις, συντηρητικοί, επαναστάτες και κεντρώοι, το βούλωσαν.
Μα το βούλωσαν κυριολεκτικά. Μαζεύτηκαν συσκέφθηκαν, αποφάσισαν και σιώπησαν.
Συγγνώμη ή όπως λένε στο χωριό με το συμπάθιο. Σε περίοδο πείνας, δυστυχίας, αυτοκτονιών, απελπισίας, που τα πάντα ρημάζουν γύρω μας, εάν τα 30 δεν είναι βιβλία αλλά εκατομμύρια, τον λαό δεν τον αφορούν;
Τον αφορούν έτσι κι αλλιώς, όπως αφορούν και τους Παπαγγελόπουλους, αλλά εκείνους δεν μπορείς να τους βάζεις σε ίση μοίρα με τον κόσμο που τραβάει τούτη την ώρα το κάρο από τη λάσπη.
Τα κόμματα το βούλωσαν όλα μαζί σαν τη Συμφωνική της Σιωπής κι αυτή είναι η πιο τρομακτική είδηση για τη Δημοκρατία.
Είναι δυστυχώς πραγματικότητα. Ήπιαν από το Άγιο Δισκοπότηρο ολιγαρχών που όφειλαν να πελεκήσουν και δε μπορούν να βγάλουν άχνα. Μπορούν μόνο να παρακολουθούν ένοχα από τη γωνία, μήπως σταματήσει το πανηγύρι και κατακάτσει ο κουρνιαχτός.
Για τους καναλάρχες δε χρειάζεται να μιλήσω εγώ. Ζείτε καθημερινά τα ρεζιλίκια των καταχρεωμένων καναλιών με ποσά 100 εκατομμυρίων, 200 εκατομμυρίων, 300 εκατομμυρίων, 500 εκατομμυρίων και βάλε. Ναι, πεντακόσια εκατομμύρια βρέθηκε να χρωστάει μόνο το ΑΛΤΕΡ του Κουρή! Φανταστείτε τι πάρτι γίνεται με τα υπόλοιπα, αφού μεσολαβεί πάντοτε πριν τα πραγματικά νούμερα η λογιστική ταχυδακτυλουργία.
Τι περιμένατε δηλαδή, να παρατήσει την Τσιμτσιλή ο Κοντομηνάς και να κυνηγάει τον Μαρινάκη ή να αναδείξει το θέμα ο Χατζηνικολάου που στήνει με τον Μαρινάκη την υποτιθέμενη φίλη του Ντόρα, για να δεχθεί τους όρους του Σαμαρά (εάν ακούσετε τον τόνο της φωνής στη συνομιλία θα φρίξετε) η οποία Ντόρα επίσης δε μπορεί να πει μισή κουβέντα, εφ’ όσον ο σύζυγος Ισίδωρος έχει εταιρεία με τον εφοπλιστή Βαγγέλη και κοινά συμφέροντα.
Μύλος σας λέω που όμοιός του δεν υπάρχει, με τον λαό να αναστενάζει από κάτω.
Και σαν να μη φτάνει αυτό, να έχεις και τους αφελείς να σε ρωτάνε στο δρόμο: Γιατί δεν κάνεις εκπομπή στην τηλεόραση Μάκη;
Να τρελένεσαι με λίγα λόγια και να αναρωτιέσαι, πόσα χρόνια χρειάζονται ακόμα για σταματήσουν να μασάνε το σανό που τους ταΐζουν.
Επειδή τον κ. Καραμήτσο τον γνωρίζω απ’ έξω κι ανακατωτά, μπορώ να σας πω τι έκανε αυτές τις δύο μέρες που τρέχει το θέμα.
Συνάντησε τους πάντες. Μίλησε, συνωμότησε και θεωρεί ότι το πράγμα μπορεί να μαζευτεί, παρ’ ότι είναι απίστευτα δειλός για να διαχειριστεί τέτοιου είδους κρίσεις, όταν μπαίνει στη μέση το όνομά του.
Ο ρόλος του είναι πάντοτε περιφερειακός, γι’ αυτό όσο κι αν γκουγκλάρετε το όνομά του, δεν πρόκειται να βρείτε παρά ελάχιστα σχόλια κι ακόμα λιγότερες φωτογραφίες που τον αφορούν.
Είδε τον Μαρινάκη -τα τηλέφωνα κόπηκαν πλέον- και εάν δεν κάνω λάθος, πρέπει να συνάντησε σήμερα τον πρώην εργοδότη του Σταύρο Ψυχάρη, ο οποίος επέστρεψε από το Λονδίνο, όχι για να τους την πέσει, όπως θα πίστευε κάποιος λόγω της κόντρας με την κυβέρνηση, αλλά για να τακτοποιήσει και εκείνος, δοθείσης της ευκαιρίας, τους δικούς του ανοικτούς λογαριασμούς. Της διαπλοκής το κάγκελο με λίγα λόγια.
Τσιμουδιά. Άκρα του τάφου σιωπή. Μόνο κάτι τρελοί εκεί στη «Ζούγκλα», οι οποίοι αντί να επενδύσουν σε λίστες Λαγκάρντ και Παναμά, επένδυσαν στους πολίτες και προσπαθούν να τους ξεσηκώσουν, για να μην τους πιάνουν τον κώλο οι απατεώνες, ζητώντας τους και ΕΝΦΙΑ από πάνω…
Ξυπνήστε και πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας. Μπορείτε και αυτό φοβούνται, μη σηκωθείτε ένα πρωί και πείτε στους αχυράνθρωπους και τους μεσάζοντες:
Πού πας ρε Καραμήτσοοοοοο;
Διαβάστε επίσης:
