Όχι, ο Μπέπε Γκρίλο δεν είναι αποτέλεσμα ψήφου διαμαρτυρίας.
Είναι αυτό που έρχεται από την Ευρώπη του Νότου και μας αφορά. Δεν είναι άλλο ένα κόμμα. Είναι το κίνημα των ανθρώπων της καθημερινότητας που θυσιάζονται στο όνομα μίας κουρασμένης, σχεδόν ανύπαρκτης δημοκρατίας. Ο Μπέπε Γκρίλο δεν έχει πρόσημα αριστερά – δεξιά, πολύ απλά γιατί πορεύεται έξω από τα νερά του υπαρκτού πολιτικού συστήματος. Δεν βολεύει κανέναν γιατί εξυπηρετεί το σύνολο της μεσαίας τάξης που θυσιάζεται στο βωμό της πολιτικής σκοπιμότητας. Δεν συνεργάζεται με κανέναν γιατί εξαφανίζει ότι υπάρχει προκειμένου να επιβιώσει.
Ο Τζιουζέπε Γκρίλο είναι κραυγή διαμαρτυρίας που σηματοδοτεί το τέλος μίας εποχής η οποία φεύγει κακήν κακώς, αφήνοντας πίσω της ανθρώπινα ερείπια. Είναι η επανάσταση του κακοποιημένου ανθρωπάκου χωρίς φωνή, χωρίς δικαιώματα, χωρίς δουλειά, χωρίς ανάσα, χωρίς ελπίδα. Είναι μία ειρηνική αντίσταση στο άρρωστο κατεστημένο που ενώ ξεψυχάει αποφασίζει για τη ζωή τη δική μας και των παιδιών μας. Είναι η συνείδηση της σιωπηρής πλειοψηφίας που δεν εκφράστηκε ποτέ, καταπιεσμένη από τα κοινωνικά ταμπού του καθωσπρεπισμού και του εφήμερου βολέματος. Είναι η άνοιξη της Πράγας, η πλατεία Τιένανμέν και το τείχος του Βερολίνου χωρίς πολιτικούς επιβήτορες.
Είναι μία ανστισυστημική αλογόμυγα στον κώλο της εξουσίας που την ενοχλεί και την τρελαίνει. Είναι το τίποτα που σαρώνει το ασήμαντο υπαρκτό, αποδεικνύοντας ότι η ζωή έχει συνέχεια στην ισορροπία του σύμπαντος.
Ο Μπέπε είναι η φωνή της ασφυξίας που μετατρέπεται από επιθανάτιος ρόγχος σε βρυχηθμό. Που ανατρέπει τους νόμους της φυσικής, μετασχηματίζοντας την ελαφρότητα της στιγμής σε ειδικό πολιτικό βάρος. Ο Μπέπε Γκρίλο είναι όλοι εμείς σ’ ένα μονόπρακτο ανάτασης χωρίς τέλος και ανκόρ όταν η σωτηρία και η λύτρωση αναζητούν το άπειρο. Είναι η απάντηση στο βασανιστικό ερώτημα, που πάμε δίνοντας το απόλυτο μήνυμα.
Όταν αποφασίσουν οι άνθρωποι, οι Εταιρείες λουφάζουν…
Forza Beppe!
