Ακούω και καταγράφω με ακρίβεια τις περιγραφές του ανθρώπου που μετέφερε τις βαλίτσες με τα χρήματα σε γραφεία και σπίτια υπουργών.
Ήταν 11 Απριλίου του 2005, όταν ήρθαν σχεδόν στα χέρια ο Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας με τον οδηγό του. Αιτία οι ατελείωτες ώρες εργασίας χωρίς ασφάλιση και οι αμέτρητες υπερωρίες.
Ο οδηγός παράτησε το τιμόνι στη γωνία Κηφισίας με Φειδιππίδου και κοπάνησε το ταμπλό του αυτοκινήτου. Τέρμα η κοροϊδία. Κουβαλάω χρήματα από το πρωί μέχρι το βράδυ σε όλα τα λαμόγια και δεν παίρνω μία. Ήρθε η ώρα να πάω στον Τριανταφυλλόπουλο.
-“Τί να κάνεις σ’ αυτόν τον απατεώνα;” απάντησε το αφεντικό. “Τί σχέση έχεις μ’ αυτόν. Να του πεις ότι δίνουμε χρήματα στους υπουργούς;”. Έβαλε τα γέλια αν κι έβραζε από μέσα για το θράσος του οδηγού του.
“Θα πας κι εσύ μέσα” συνέχισε, “άσε που δεν πρόκειται να σε πάρουν στα σοβαρά”.
Αμέσως μετά σοβάρεψε. “Άκουσε να σου πω παλιοτσογλάνι, μαζέψου γιατί θα ξεμπερδέψεις άσχημα. Ξέρεις πόσο θα μας κοστίσεις; Μία πενηντάρα!”
Ο οδηγός όμως δεν κώλωσε. “Να σου πω του λέει για μαλάκα με πέρασες; Τόσα χρόνια σας γράφω. Θα με φάτε, αλλά θα πάτε όλοι μέσα. Οι κασέτες υπάρχουν και θα κατευθυνθούν εκεί που πρέπει… “
Αυτό ήταν και το μοιραίο του λάθος. Από εκείνη τη στιγμή άρχισαν τα δεινά του κι έγινε στόχος του αφεντικού, των δικηγόρων του, της ασφάλειας και των μπράβων. Αποφάσισαν να τον τρομοκρατήσουν, αλλά και να τον κρατήσουν κοντά τους για να τον ελέγχουν.
Αυτό ήταν το δικό τους λάθος. Γιατί κέρδισε χρόνο και μπόρεσε να συλλέξει περισσότερα στοιχεία από εκείνα που του κατέστρεψαν στη συνέχεια, για να μη μπορέσει να τους ενοχοποιήσει ποτέ.
Από πού να αρχίσω; Από ποιο υπουργείο; Από ποιον οργανισμό;. Τους λάδωναν όλους.
Διευθυντές, βουλευτές, διοικητές οργανισμών, υπουργοί, οι πάντες έπαιρναν το μερτικό τους. Οι τιμές ανάλογες του αξιώματος φυσικά και του μεγέθους της δουλειάς.
Ο ένας υπουργός πήρε δύο φορές επιταγή μέσα στο γραφείο του. Την παρέλαβε στον προθάλαμο ο υποτακτικός του. Πολίτης τη μία φορά, αξιωματικός τη δεύτερη. Ο κύριος τάδε συστήθηκε κιόλας με όνομα επώνυμο και αριθμό τηλεφώνου παρακαλώ! Υποτακτικοί ευθυτενείς περίπου όπως οι εκπαιδευμένες Φιλιππινέζες των βορείων προαστίων.
Ένας άλλος συνάδελφός του παρέλαβε ολόκληρη βαλίτσα στην οδό Σταδίου. Ο σοβαρότερος όλων –απίστευτο μου φαίνεται ακόμα και τώρα που το γράφω- την πρώτη φορά πήρε επιταγή και την δεύτερη βαλίτσα με 400.000 Ευρώ! Ο πιο βλάκας εκτός από δύο επιταγές των 150.000 και των 200.000 ευρώ παρέλαβε και ολοκαίνουργιο τζίπ χρώματος ασημί (τον τύπο για ευνόητους λόγους θα τον αποκαλύψουμε αργότερα). Του κουτιού με το κλειδί στο χέρι, το οποίο προφανώς τώρα δε θα μπορεί να κρύψει και θα αισθάνεται παγιδευμένος…
Η πριμαντόνα της πολιτικής, για να της το θυμίσω τώρα και να παγώσει το αίμα της, παρέλαβε ένα μαύρο σακ βουαγιάζ γεμάτο δεσμίδες, στην είσοδο του σπιτιού της, με πολύ στυλ. Νωρίτερα είχε παραλάβει δύο επιταγές, η μία της ALPHA BANK με το ποσόν των 230.000 ευρώ.
Σας παραθέτω ορισμένα στοιχεία μόνο, για να πάρετε μία μικρή γεύση, όπως τα κατέγραψα από το ημερολόγιο του ανθρώπου που αποφάσισε να μιλήσει:
- 21 Φεβρουαρίου του 2006: Επιταγή στο γραφείο του υπουργού. Είχε προηγηθεί και βαλίτσα στον εν λόγω με τετρακόσιες χιλιάδες ευρώ.
- 28 Φεβρουαρίου του 2006: Τσάντα με 30.000 ευρώ σε …άτομο για το μετρό Θεσσαλονίκης.
- 1 Μαρτίου του 2006: Βαλίτσα με δεσμίδες. Παρεδόθη στη γραμματέα του υπουργού. Λόγω άγνοιας έγινε το μοιραίο λάθος. Δόθηκε αριθμός πρωτοκόλλου (θα παραδοθεί στους εισαγγελείς) για την παραλαβή!
- 2 Μαρτίου του 2006: Συνάντηση με διευθυντή του ΙΚΑ συγκεκριμένου καταστήματος και ντοσιέ με ενθυλακωμένα 5.000 ευρώ.
- 14 Μαρτίου του 2006: 10.30 το πρωί. Βαλίτσα με δεσμίδες εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ σε γραφείο υπουργού.
- Καλοκαίρι του 2006: Ραντεβού με σακ βουαγιάζ στην πλατεία Χολαργού.
Περισσότερα σήμερα το βράδυ επί της τηλεοπτικής οθόνης. Λίγο μετά τις 22.00 στη… “Zούγκλα”
