Ο Αριστοτέλης Καρακώστας είναι από την Κοζάνη και έχει μεγάλη αγάπη για τις μοτοσικλέτες. Σε τέτοιο βαθμό που επιχείρησε ένα ξεχωριστό ταξίδι που λίγοι θα μπορούν να ανταπεξέλθουν ή ακόμα και να τολμήσουν.
Πριν από λίγους μήνες ξεκίνησε την περιπέτειά του από την Ελλάδα με προορισμό την πόλη Magadan
στην Σιβηρίας. Η περιοχή αυτή είναι ένα λιμάνι, στο οποίο η ναυπηγική και η εξόρυξη χρυσού αποτελούν τις κύριες οικονομικές δραστηριότητες. Μάλιστα επί Σταλινικής διακυβέρνησης αποτέλεσε τόπο εξορίας, ενώ σε αυτό στεγάστηκαν οι πασίγνωστες φυλακές του καθεστώτος (Γκουλάγκ). Το ταξίδι που ο Αριστοτέλης ονειρεύτηκε τελικά το πραγματοποίησε με επιτυχία… Οι εμπειρίες που έζησε ήταν μοναδικές και αξέχαστες.
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε τι αποκόμισε από ένα τόσο μεγάλο ταξίδι…
Το ταξίδι που πραγματοποίησε ο Αριστοτέλης Καρακώστας…
... και η μοτοσικλέτα (Honda Varadero) με την οποία έγραψε χιλιάδες χιλιόμετρα…
Ταξίδι είναι ο δικός μου τρόπος να γνωρίσω και να εξελίξω περισσότερο τον εαυτό μου…”
Πέρασαν περίπου τέσσερις μήνες από την επιστροφή στο σπίτι μου. Έδωσα χρόνο στον εαυτό μου, να συλλάβω το μέγεθος της εμπειρίας, και να αφομοιώσω τις σκέψεις με τις εικόνες που είχα.
Όλα ξεκίνησαν το Φλεβάρη του ’13. Μια μέρα όπου γνώρισα έναν μότο-ταξιδευτή, τον Ν. Κάβουρα. Κάνοντας κουβέντα για ταξίδια με μηχανές, μου δήλωσε πως ετοιμάζει ενα ταξίδι στη Σιβηρία. Δεν είχα ιδέα πως μπορούσα να φτάσω εκεί πάνω σε δυο τροχούς. Ουσιαστικά μου φύτεψε -άθελα του- έναν σπόρο, μέσα στο μυαλό και τη φαντασία μου. Μέρες αργότερα του ζήτησα λεπτομέρειες. Χάρτες, σημειώσεις και οδηγίες, ήθελα άπλα να συνειδητοποιήσω το μέγεθος του εγχειρήματος που θα έκανε. Πάνω στη κουβέντα, τελείως αυθόρμητα μου ξέφυγε η ερώτηση… “Θα σε πείραζε να γίνω συνοδοιπόρος σου”; Ήταν η αρχή της περιπέτειας που δεν χωρούσε καν στη σκέψη μου.
Αυτό ήταν το σπίτι του Έλληνα αναβάτη για τρεις μήνες…
Θεωρητικά το μόνο μου πρόβλημα εκ’ πρώτης όψεως ήταν η ανεύρεση των χρημάτων. Στο κόστος έχουν συμπεριλήφθη τα σέρβις και τα ανταλλακτικά της μηχανής, τα απαραίτητα αξεσουάρ και είδη κατασκήνωσης, όλα τα έγγραφα, βενζίνη, τροφή και διανυκτέρευση. Η λύση βρέθηκε με τη μορφή χορηγών. Βρέθηκαν άνθρωποι και εταιρείες που ήθελαν να με στηρίξουν και να ζήσουν έμμεσα το όνειρο του ταξιδιού μαζί μου.
Όταν πλέον είχαν δρομολογηθεί σχεδόν τα πάντα, σε κουβέντα με τον Νίκο -για προσωπικούς εκατέρωθεν λόγους- πήραμε την απόφαση, να μη κάνουμε μαζί τελικά αυτό το ταξίδι. Για μένα ήταν δύσκολη απόφαση λόγο ότι δεν είχα την εμπειρία για ένα τέτοιο εγχείρημα. Όμως μετά από τόσα ξενύχτια μελέτης πάνω στον χάρτη, μου ήταν εξίσου δύσκολο να κάνω πίσω. Θα το κάνω βήμα βήμα, μέρα με τη μέρα και όσο αντέξω.
Στις 24 Ιούνιου, έβαλα μπροστά τον στόχο και άφησα πίσω τις όποιες επιφυλάξεις είχα. Το μόνο που έμεινε ήταν να ζήσω στο έπακρο το όνειρο.
Δύσκολες στιγμές σε άγνωστους δρόμους…
Ακολουθώντας το χρονοδιάγραμμα και τον χάρτη άρχισαν να πέρνανε οι μέρες. Οι εικόνες διαδέχονταν η μία την άλλη και όλο αυτό που ονειρευόμουν άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά. Για το μόνο πράγμα
που δε μπορείς να είσαι σίγουρος σε τέτοιου είδους εγχειρήματα είναι, τι ανθρώπους θα συναντήσεις και τι θα μπορέσουν να σου μεταδώσουν σε μια απλή καθημερινή συζήτηση. Αυτό από μόνο του περικλείει όλη τη μαγεία ενός ταξιδιού. Στην περίπτωση μου γνώρισα πραγματικούς ανθρώπους. Ανθρώπους που η λέξη ανιδιοτέλεια αποτελεί τον παρανομαστή όσων πράττουν στη ζωή τους. Στάθηκα τυχερός. Γύρισα πίσω πιο γεμάτος ως άνθρωπος.
Εβδομήντα εννέα μέρες στο δρόμο, τρεις μήνες πριν αρχίσει, μέχρι και τώρα, το ταξίδι κρατεί. Μεγάλη και πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα, μου αφήνει μια πολύ γλυκιά γεύση. Για αυτούς που δεν αντιλαμβάνονται το εύρος και τη δυσκολία του εγχειρήματος, θα το παρομοιάσω με έναν ορειβάτη που θέλει να φτάσει στη κορυφή του Έβερεστ. Η απόλαυση έρχεται όταν φτάσεις στο στόχο, μέχρι εκείνο το σημείο περνάς από πολλές δοκιμασίες.
Αναμνηστικές φωτογραφίες…
Συχνές ερωτήσεις που μου κάνουν…
Μόνος ή με παρέα; Δυο διαφορετικές καταστάσεις που είναι εξίσου συναρπαστικές, πιστεύω το καθένα έχει τη χάρη του. Απλά όταν είσαι μόνος μπαίνεις στη διαδικασία να είσαι έτοιμος για όλα, ξεπερνάς τα όρια σου ξανά και ξανά.
Θα το ξανάκανες; Ναι είναι η απάντηση. Όμως όχι το ίδιο, μάλλον προς άλλη κατεύθυνση για καινούργιες και διαφορετικές εμπειρίες.
Με μια λέξη, τι ήταν αυτό που σου άρεσε περισσότερο και τι καθόλου; Μου άρεσε το ταξίδι. Δε μου άρεσε που τελείωσε.
Είναι η στιγμή που θέλω να ευχηθώ και να παροτρύνω τους αναγνώστες και φίλους, με όποιον τρόπο επιθυμεί ο καθένας, ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΤΑΞΙΔΙΑ. Είναι σίγουρο πως θα σας εξελίξει σε καλυτέρους ανθρώπους.
Δρόμοι που θέλεις να τους καλύψεις για 2,3, 4 ή και περισσότερες φορές…
Σε τέτοια ταξίδια συναντάς ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα…
Στάση για ξεκούραση…
Έχει και τα… περίεργα το ταξίδι!!!
Φωτογραφία με άλλους αναβάτες…
Μοναδικό τοπίο…
Σε κάποιο… μέρος της Ασίας!!!
Επιμέλεια: Βασίλης Γ. Σαρημπαλίδης
