Γνωρίζω τον Σταύρο Δήμα από τα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Άνθρωπος κομψός, ευφυής και ευαίσθητος, με λίγα λόγια αταίριαστος με τη νοοτροπία της εφαρμοσμένης πολιτικής σ’ αυτόν τον τόπο.
Τον γνώρισα με την ιδιότητα του δημοσιογράφου στα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του ’80 και του «βρόμικου ’89» που ακολούθησε.
Κατά τη διάρκεια της μητσοτάκειας δυναστείας έζησα από κοντά τις πολιτικές του περιπέτειες, με το… σκαμπίλι της αείμνηστης Μαρίκας και την αποπομπή του από την κυβέρνηση.
Ήταν το ταξίδι στη Μόσχα, εάν θυμάμαι καλά, που σήμανε και το τέλος των σχέσεών του με το συγκεκριμένο πολιτικό περιβάλλον.
Άλλοι καιροί, άλλα ήθη, κατά περίεργο όμως τρόπο είχα μια ιδιαίτερη σχέση απόλυτης εμπιστοσύνης και επικοινωνίας με τη Μαρίκα. Αναρωτήθηκα λοιπόν τότε μήπως δικαίως είχε φάει το σκαμπίλι ο αγαπημένος μου Σταύρος. Μήπως, με λίγα λόγια, είχε κάνει κάτι πολύ χοντρό, για να αναγκαστεί να του την αστράψει η Μαρίκα.
Δεν ρώτησα, παρότι είχα τη δυνατότητα και την πρόσβαση, κανέναν από τους δύο και, όταν κάποτε φιλοξενήθηκα από τον Δήμα στο σπίτι του στην Κόρινθο, θυμάμαι ότι απέφυγε κομψά να μου πει λεπτομέρειες για το επεισόδιο, περιοριζόμενος σε όσα είχαν διαρρεύσει από το ρεπορτάζ.
Τι είχε συμβεί;
Κάποιοι επιχειρηματίες παραπονέθηκαν στην οικογένεια ότι ο Δήμας δεν είχε οργανώσει σωστά την επίσκεψη και τους έριξε στο επίσημο δείπνο με τον Γκορμπατσόφ. Η Μαρίκα επιτέθηκε φραστικά στον τότε υπουργό Βιομηχανίας όταν εκείνος προσπάθησε να της εξηγήσει ότι την ευθύνη για τις προσκλήσεις την είχε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο σύζυγός της δηλαδή, οπότε εκείνη εξαγριώθηκε και του είπε επί λέξει: «Από σήμερα θα έχεις να κάνεις μαζί μου!». Ο Δήμας απάντησε: «Το λαμβάνω σοβαρά υπ’ όψιν» και, όπως ήταν φυσικό, υπέβαλε την ίδια στιγμή στον πρωθυπουργό την παραίτησή του από τη θέση του υπουργού.
Μεταξύ των επιχειρηματιών που διαμαρτυρήθηκαν και ο Μπακατσέλος της γνωστής οικογενείας… Βενιζέλου.
Αυτά για την ιστορία.
Γιατί υποστηρίζω λοιπόν ότι έφαγε δικαίως το χαστούκι από τη Μαρίκα ο Δήμας;
Γιατί ενώ γνώριζε τι σημαίνει Μητσοτάκης, ενώ έζησε τις αθλιότητες του βρόμικου ’89 με τις κασέτες και τις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ -ΚΥΠ τότε-, παρ’ όλα αυτά δεν δίστασε να μπει στο κυβερνητικό σχήμα, διακινδυνεύοντας την ίδια την πολιτική του υπόσταση και την αξιοπρέπειά του.
Σήμερα, μετά τα όσα συνέβησαν, ο ευαίσθητος και πολιτισμένος Δήμας απορώ γιατί δεν έχει αποσύρει την υποψηφιότητά του.
Πώς δέχεται το όνομά του να αναμιγνύεται με κουμπαράδες και εξαγορές βουλευτών. Το δίλημμα της εκλογής του να συνδέεται με την οικονομική καταστροφή της χώρας και, το χειρότερο, ενώ δικαιούται το αξίωμα ως προσωπικότητα, να διακινδυνεύει, εισπράττοντας τη δυσαρέσκεια του κόσμου για την οικονομική ανέχεια, να χαρακτηριστεί ως ανίκανος για το ύψιστο πολιτειακό αξίωμα.
Τι περιμένει δηλαδή, να πέσει και δεύτερο σκαμπίλι στην πολιτική του καριέρα;
Ο Μητσοτάκης το είπε άλλωστε: «Ζούμε ημέρες ζούγκλας»!
Κάτι παραπάνω ξέρει ο αιωνόβιος ψηλός…
