Ο συμπαθής κατά τα άλλα υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος είναι έκθετος, μετά τις δηλώσεις του για την υπόθεση του δικαστή του ΣτΕ Αθανάσιου Ράντου: «Η θέση μου ήταν πολύ δύσκολη. Η υπόθεση μου είχε τεθεί υπ’ όψιν τον Νοέμβρη του 2015 επισήμως από δικαστική αρχή. Έστειλα έγγραφο στον πρόεδρο του ΣτΕ και στην πρόεδρο του Αρείου Πάγου, και τους έλεγα ότι μου τέθηκε υπ’ όψιν έγγραφο προφανώς από υποκλοπή και ότι δεν έχει προκληθεί σκάνδαλο στη Δικαιοσύνη, ώστε να χρήζει παρέμβασης».
Πώς είναι δυνατόν να αγνοεί τα καθήκοντά του όπως αυτά περιγράφονται με σαφήνεια από τον Κώδικα Δικαστηρίων και Δικαστικών Λειτουργών;
Προβλέπει, λοιπόν, ο νομοθέτης στο άρθρο 99 ότι ο υπουργός, ως αρμόδιος να ασκήσει πειθαρχική αγωγή, υποχρεούται να το πράξει όταν λάβει με οποιονδήποτε τρόπο γνώση ότι τελέστηκε από δικαστικό λειτουργό πράξη που μπορεί να χαρακτηριστεί ως πειθαρχικό παράπτωμα!
Προσέξτε, δεν το αφήνει ο νομοθέτης στη διακριτική του ευχέρεια, αλλά τοποθετεί τη λέξη «υποχρεούται»! Είναι απορίας άξιον, λοιπόν, πώς αντιλαμβάνεται τα πειθαρχικά παραπτώματα ο συγκεκριμένος υπουργός.
Αγνοεί πως από μόνο του το γεγονός ότι ο δικαστής συνήψε σχέση με μία υποψήφια συνάδελφό του, η οποία ήταν παντρεμένη, αποτελεί βαρύ πειθαρχικό παράπτωμα;
Για τα υπόλοιπα, ότι δηλαδή την ενημέρωνε για τη βαθμολογία των γραπτών της και ό,τι άλλο μπορεί να συνέβαινε κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, που ούτως ή άλλως προκύπτουν από την ηλεκτρονική τους αλληλογραφία, δεν απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις προκειμένου να αντιληφθεί ο υπουργός ότι είχαν τελεστεί συγκεκριμένα αδικήματα.
Είναι δυνατόν υπουργός Δικαιοσύνης να μην αντιλαμβάνεται τι είναι πειθαρχικό αδίκημα, τι ποινικό και πώς πρέπει να ενεργήσει;
Να μην κατανοεί ότι σήμερα, που η υπόθεση του δικαστή γίνεται σίγουρα αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης, για τους όποιους λόγους, εξαιτίας της αναμενόμενης απόφασης του ΣτΕ για την αδειοδότηση των καναλιών, την ευθύνη τη φέρει ο ίδιος, εφόσον δεν οδήγησε τον δικαστή στο Πειθαρχικό Συμβούλιο και κράτησε την υπόθεση όλο αυτό το διάστημα στο συρτάρι του;
Ποιος είναι, λοιπόν, ο πρώτος υπεύθυνος για τον πιθανό εκβιασμό ενός δικαστή και την προσβολή τόσο της προέδρου του Αρείου Πάγου όσο και του προέδρου του ΣτΕ ότι δεν ενήργησαν ως όφειλαν;
Κι έπειτα με εντολή ποίου παρακολουθούντο οι ανώτατοι δικαστές του κράτους; Για ποιο λόγο; Ασχολήθηκε και με αυτά ο κ. Παρασκευόπουλος ή ξαναβρέθηκε σε δύσκολη θέση;
Γνωρίζει, άραγε, ότι η συμπεριφορά του αποτελεί αδίκημα κατάχρησης εξουσίας και παράβασης καθήκοντος λόγω παραλείψεως;
Στο παρελθόν, για ήσσονος σημασίας παραπτώματα ή αδικήματα, δικαστές οδηγήθηκαν στο Πραιτόριο και υπάρχει μεγάλος αριθμός περιστατικών, εγγεγραμμένων στα ποινικά και πειθαρχικά αρχεία, όπως η περίπτωση πρωτοδίκη, ο οποίος συνήψε σχέση με σύζυγο δικηγόρου. Ο δικηγόρος προσέφυγε στον προϊστάμενό του και ο τελευταίος παρέπεμψε τον δικαστή στο Πειθαρχικό Συμβούλιο, το οποίο τελικά αθώωσε τον δικαστή με ιατρικό έγγραφο που προσκόμισε ο «δράστης» και βεβαίωνε ότι ήταν σεξουαλικά ανίκανος!
Μετέπειτα ο δικαστής έκανε καριέρα, οικογένεια, παιδιά, καταλαμβάνοντας μεγάλα αξιώματα και ούτε γάτος ούτε ζημιά για την πλάνη του δικαστηρίου…
Απλώς η κοινωνία των δικαστών κυκλοφορούσε ως ανέκδοτο το συμβάν. Έστω όμως και για τους τύπους, οι προϊστάμενοι του άτακτου συναδέλφου τους δεν κουκούλωσαν την υπόθεση.
Αντιλαμβάνομαι ότι αναζητείτε το όνομα του δικαστή, εάν σας το πω όμως, υπάρχει κίνδυνος να λιποθυμήσετε, γι’ αυτό θα το αποκαλύψουμε με το μαλακό!…
